Τη στιγμή που μία γυναίκα γεννάει αλλάζει όλος της ο κόσμος. Οι πόνοι που αισθάνεται στο σώμα της κατά τη διάρκεια του τοκετού μαρτυρούν τη δύναμη που κρύβει μέσα της.
*Της Γεωργίας Μιχαήλ
Μπορεί πρωταγωνίστρια να είναι αυτή ωστόσο εκείνη τη στιγμή χρειάζεται στο πλευρό της τους κατάλληλους συμπαραστάτες. Πέραν από τον σύζυγό ή τη μητέρα της γυναίκας, η μαία είναι ο ιδανικότερος άνθρωπος. Κατανοεί όλες τις σωματικές και συναισθηματικές πτυχές του τοκετού και μπορεί να δώσει τις αναγκαίες πληροφορίες καθώς ο τοκετός προχωρά.
47 χρόνια μαία…
Το θαύμα της ζωής ήταν η καθημερινότητα της κυρίας Μαρούλλας Καμέρη για 47 χρόνια. Μία μαία που ξεγέννησε χιλιάδες μωρά, στήριξε και στηρίζει πολλές μητέρες. Βοήθησε πολλές γυναίκες να γεννήσουν ακόμη και στο σπίτι τους. Έζησε μαζί τους τις πιο σημαντικές στιγμές της ζωής τους ενώ υπήρξαν και οι περιπτώσεις που τα πράγματα δυσκόλεψαν.
«47 χρόνια… Αν μέσα στη μέρα γεννούσαμε και ένα παιδί αντιλαμβάνεσαι ότι είναι μερικές χιλιάδες», ανέφερε η κυρία Μαρούλλα μιλώντας στη Cyprus Times με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Μαίας που ήταν στις 5 Μαΐου.
«Όλες οι μαίες είναι εκπαιδευμένες και μαιευτικά και ψυχολογικά να στηρίξουν τη γυναίκα. Η μαία, όποια κι αν είναι στο καθήκον, στέκεται δίπλα στη γυναίκα και τη βοηθάει. Μπαίνει σε πολύ στενά, ιδιωτικά μονοπάτια της γυναίκας. Η γυναίκα για να αφεθεί και να χαλαρώσει το σώμα της, πρέπει να αισθανθεί εμπιστοσύνη, να νιώσει ασφάλεια. Πρέπει να την εμπνέουν τα άτομα που είναι δίπλα της και μάχονται για το καλό της και θα τη στηρίξουν στη δυσκολία της αν υπάρξει. Πρέπει να δημιουργηθεί μια προσωπική σχέση μεταξύ της μαίας και της γυναίκας. Εγώ κέρδισα πολλή αγάπη από τις γυναίκες αυτές γιατί στον τοκετό αγγίζεις τη ψυχή της γυναίκας γι’ αυτό σε θυμάται».
«Κάθε φορά συγκινούμουν λες και ήταν η πρώτη φορά»
Ξεκίνησε να ασκεί το επάγγελμα της μαίας το 1973. Αλλιώτικα τα δεδομένα. Οι γυναίκες γεννούσαν ακόμη στο σπίτι. Ο ρόλος της μαίας καθοριστικός, όχι απλά υποστηρικτικός. Τα πρώτα οκτώ χρόνια δούλευε στο Πελέντρι ενώ από το 1980 μέχρι 2013 μεταφέρθηκε στο Γενικό Νοσοκομείο Λεμεσού.
Όταν στην αρχή ανέλαβε καθήκοντα δε μπορούσε να κρατήσει αποστάσεις και έτσι βίωνε τον πόνο της κάθε γυναίκας.
«Ήμουν πολύ μικρή. Όταν ξεκίνησα τη μαιευτική έκλαιγα, γιατί έβλεπα τη γυναίκα να πονάει, να κλαίει, κάποιες φορές να φωνάζει και όλο αυτό με άγγιζε τόσο πολύ αυτό που βίωνα μαζί τους. Στην πορεία όμως έγινα πιο δυνατή και μπορούσα πιο εύκολα να στηρίξω τις γυναίκες κατά τη διάρκεια του τοκετού τους ώστε να περάσουν καλά. Αυτό όμως που δεν άλλαξε ήταν ότι κάθε φορά συγκινούμουν λες και ήταν η πρώτη φορά. Όταν έρχεται ένα παιδάκι στον κόσμο είναι ένα θαύμα».
Ουκ ολίγες είναι οι γυναίκες που με τη βοήθεια της γέννησαν στο σπίτι τους αλλά και στο νοσοκομείο. Αν και πολλοί έχουν τη λανθασμένη άποψη ότι οι μαίες σταμάτησαν πλέον να ξεγεννούν η κυρία Μαρούλλα μας εξήγησε ότι «στο νοσοκομείο πάντα ξεγεννούν οι μαίες εκτός κι αν υπάρχει κάποιο πρόβλημα, κάποια επιπλοκή και θα καλέσουν τον γυναικολόγο, διαφορετικά τους φυσιολογικούς τοκετούς οι μαίες τους κάνουν».
Το πείσμα γυναικών και οι δύσκολοι τοκετοί… «Να χαρείς γέννα με δαμέ»
Μπορεί ένας τοκετός να προϋποθέτει ότι στο τέλος του θα έχει το πιο αξιαγάπητο αποτέλεσμα ωστόσο τα πράγματα δεν κυλάνε πάντα τόσο ρόδινα.
«Όταν ήμουν στην επαρχία, οι γυναίκες ήταν τόσο πεπεισμένες ότι μπορούσαν να τα καταφέρουν να γεννήσουν στον χώρο τους και δεν ήθελα να μεταφερθούν στο νοσοκομείο Λεμεσού ακόμη και όταν έπρεπε. Υπήρχαν και δύσκολοι τοκετοί και κάποιοι που ενείχαν υψηλούς κινδύνους και εγώ φοβόμουν να τις γεννήσω εκεί χωρίς την παρουσία γιατρού. Τους εξηγούσαν ότι έπρεπε να μεταφερθούμε Λεμεσό ωστόσο ήταν αρνητικές. Μία νύκτα, θυμάμαι ήταν πριν το 1980, έσπασαν τα νερά μίας γυναίκας και μου φώναξε ο άντρας της να πάω. Όταν την εξέτασα κατάλαβα ότι δε μπορούσε να γεννήσει φυσιολογικά αλλά με καισαρική τομή καθώς η προβολή του εμβρύου δεν το επέτρεπε. Αρχικά δε δεχόταν να μεταφερθεί στο νοσοκομείο. Με παρακαλούσε να τη γεννήσω εκεί. Μου έλεγε «να χαρείς γένναμε δαμέ, που να βουρούμε τωρά». Δεν καταλάβαινε ότι δε γινόταν».
Τελικά, συμπλήρωσε η κυρία Μαρούλλα, πείστηκε η γυναίκα και αφού ενημέρωσαν μέσω του κοινοτικού τηλεφώνου, καθώς δεν υπήρχαν παντού τηλέφωνα, το νοσοκομείο για τη μεταφορά της κάλεσαν αστικό ταξί και της πήρε στη Λεμεσό. «Ευτυχώς προλάβαμε, γέννησε και μητέρα και παιδί ήταν υγιείς. Αυτή η γυναίκα το θυμάται μέχρι σήμερα και με ευχαριστεί».
«Μία ώρα μετά τον τοκετό, ετοίμαζε τα άλλα πέντε παιδιά της»
Στο μυαλό της κυρίας Μαρούλλας χαράκτηκε άλλο ένα παρόμοιο περιστατικό, το οποίο ωστόσο αποδεικνύει όπως τόνισε και η ίδια, τη δύναμη που κρύβει μία γυναίκα όταν γίνει μάνα.
«Ήταν πάλι μία άλλη γυναίκα η οποία θα γεννούσε το 6ο της παιδί. Δεν ήθελα να τη γεννήσω στο χωριό γιατί σκεφτόμουν ότι επρόκειτο για μία μήτρα κουρασμένη και πιθανόν μετά να είχε αιμορραγία».
Της εξήγησε, όπως ανέφερε, ότι ήταν προτιμότερο να γεννήσει στο νοσοκομείο ωστόσο δεν ήταν δεκτική καθώς δεν είχε κάποιο να τη συνοδεύσει. «Της απάντησα πως όταν έρθει εκείνη η ώρα να με ενημερώσει και θα πήγαινα εγώ. Ένα βράδυ λοιπόν με φώναξε ο σύζυγός της να πάω γιατί γεννούσε. Κατέβηκα να πάω για να τη βοηθήσω να μπει στο ταξί και ενώ ήμουν έξω από το παράθυρο της άκουσα το μωρό να κλαίει. Είχε καθυστερήσει να με φωνάξει για να μην πάμε Λεμεσό. Πήρα τα εργαλεία μου από το ταξί και της έκοψα τον ομφάλιο λώρο αλλά της εξήγησα ότι αν συνέβαινε κάτι δεν έφερα καμία ευθύνη. Και τι μου απάντησε; «Μη φοβάσαι δε θα πάθω τίποτα». Ήμουν 22 χρονών, μικρή και άπειρη. Μια ώρα μετά είχε σηκωθεί για να ετοιμάσει τα άλλα πέντε παιδιά για να πάνε σχολείο. Μου είχε πει «μα που να τα άφηνα και να φύγω». Η αλήθεια είναι ότι η γυναίκα που περνά τον τοκετό, γίνεται μάνα και μπορεί να αντέξει όλους τους πόνους μετά».
Γέννησε τα… εγγόνια της
Μία από τις μεγαλύτερες ευλογίες που κατάφερε να βιώσει όσο λίγες γυναίκες στον κόσμο είναι να ξεγεννήσει τις κόρες της. Να είναι αυτή που θα βοηθήσει στο να γεννηθούν τα εγγόνια της.
«Εκείνη την ώρα έσφιξα την καρδιά της μάνας και έβαλα την καρδιά της μαίας. Ήταν καλοί οι τοκετοί. Η συγκίνηση διπλή, το άγχος διπλό αλλά δε μπορούσα να το δείξω. Όλα ευτυχώς πήγαν καλά».
Από το χθες στο σήμερα και η γέννα στο νερό
Στο πέρασμα τόσων χρόνων η κυρία Μαρούλλα είδε πολλά να διαφοροποιούνται. Μπορεί ο τοκετός να μην άλλαξε αλλά οι μέθοδοι του όπως και η ενημέρωση της γυναίκας αλλά και του άντρα έχουν εξελιχθεί.
«Ο τοκετός δεν άλλαξε απλά τώρα υπάρχουν νέες μέθοδοι, τα ζευγάρια είναι πιο προετοιμασμένα, υπάρχει η ψυχοπροφύλαξη. Παλιά οι γυναίκες ήξεραν για τον τοκετό απ’ όσα άκουγαν από τη μητέρα και τη γιαγιά τους ενώ τώρα τα ζευγάρια ενημερώνονται. Γνωρίζουν το τι θα συμβεί στο σώμα της γυναίκας. Παλιά ήταν πιο δύσκολα ωστόσο δεν υπήρχε η πίεση, ο τοκετός ερχόταν από μόνος του, φυσιολογικά. Σήμερα υπάρχει περισσότερο άγχος αλλά τα ζευγάρια που ενημερώνονται για τον τοκετό, είναι πιο ήρεμα. Φέρνουν το σώμα σε αρμονία με τη ψυχή τους, δέχονται αυτό που συμβαίνει, είναι πιο προετοιμασμένα. Σε κάθε γυναίκα υπάρχει πάντα ο φόβος, το άγχος όμως όταν είναι ενημερωμένες είναι πολύ πιο ήρεμες στον τοκετό».
Τα τελευταία χρόνια αρκετές είναι οι γυναίκες που κάνουν στροφή στα παλιά και ζητάνε να γεννήσουν στο σπίτι τους ή κάποιες άλλες σε νερό.
«Όντως υπάρχουν γυναίκες που θέλουν να γεννήσουν σε ένα περιβάλλον πιο οικείο τους. Η αλήθεια είναι ότι υπάρχει ένα 10-15% να σου παρουσιαστεί επιπλοκή σε κάθε τοκετό. Πρέπει ως μαία να είσαι εκπαιδευμένη για να το καταλάβεις πριν παρουσιαστεί για να δράσεις ανάλογα, να καλέσεις ιατρική βοήθεια ή να μεταφερθεί η γυναίκα σε νοσοκομείο».
Η κυρία Μαρούλλα έχει βοηθήσει δύο γυναίκες να γεννήσουν μέσα στο νερό ενώ βρίσκονταν στο σπίτι τους. «Ήταν προετοιμασμένες για τη μέθοδο αυτή. Γέννησαν στο σπίτι. Είναι πιο μεγάλη ευκολία. Το νερό είναι ένα μέσο χαλάρωσης. Υπάρχουν και επαγγελματικές πισίνες γι’ αυτό τον σκοπό. Βάζεις ζεστό νερό για να χαλαρώσει το σώμα, η κίνηση μέσα στο νερό είναι πιο εύκολο. Επίσης νιώθει πιο ανάλαφρη μέσα στο νερό. Έτσι οι ωδίνες, οι συσπάσεις περνάνε πιο εύκολα και τελειώνει πιο γρήγορα ο τοκετός. Στο μυαλό της γυναίκας ο τοκετός μένει σαν καλή ανάμνηση όχι σαν κάτι που πέρασε δύσκολα».
Παραμένει αφιλοκερδώς δίπλα στις έγκυες
Παρά το γεγονός ότι συνταξιοδοτήθηκε η κυρία Μαρούλλα Καμέρη δεν παύει να βρίσκεται δίπλα στις έγκυες γυναίκες μέσω του Σωματείου Μαιών Φιλότοκος. Πρόκειται για έναν Μη Κερδοσκοπικό Οργανισμό που ιδρύθηκε από πτυχιούχους μαίες ευαισθητοποιημένες στο θέμα του φυσικού τοκετού.
Υποστηρίζουν τον φυσιολογικό τοκετό και προσφέρουν Ψυχοπροφυλακτικής, μια μέθοδο που προετοιμάζει τις γυναίκες για τοκετό χωρίς αναισθησία, μέσω της εκπαίδευσης, της ψυχολογικής και σωματικής προετοιμασίας και ασκήσεων αναπνοών.
«Τους μιλάμε για τον τοκετό, τον θηλασμό, τη λοχεία. Τα ζευγάρια προετοιμάζονται και μπαίνουν πιο δεμένα σαν οικογένεια. Στις γυναίκες που ετοιμάζονται να γεννήσουν θέλω να τους πω να μη φοβούνται. Να πιστεύουν στον εαυτό τους. Ο τοκετός είναι μία φυσιολογική λειτουργία του σώματος μας. Μπορεί το σώμα μας να ανταπεξέλθει απλά με τη μάθηση μπορούν να νιώσουν και πιο ασφαλείς».
Η κυρία Μαρούλλα Καμέρη όπως και κάθε μαία αποτελεί το στήριγμα κάθε γυναίκας στην πιο ουσιαστική και όμορφη στιγμή της ζωής της. Θα σας λύσει τις απορίες σας, θα σας προετοιμάσει για τον τοκετό και τη μεγάλη εκείνη στιγμή θα σας συμπαρασταθεί, θα σας καθησυχάσει και… δε θα τη ξεχάσετε ποτέ γιατί θα ανταλλάξατε βλέμματα τις στιγμές που άλλαξαν για πάντα τη ζωή σας.
