Η Διεθνής Κοινοπραξία για τα Διαθλαστικά Σφάλματα και τη Μυωπία (CREAM) δημοσίευσαν τη μεγαλύτερη γενετική μελέτη για τη μυωπία σε ειδικό άρθρο στο επιστημονικό έντυπο Nature Genetics.
Οι ερευνητές με επικεφαλής ειδικούς του Ιατρικού Κέντρου του Πανεπιστημίου Johannes Gutenberg, εντόπισαν 161 γενετικούς παράγοντες που σχετίζονται με τη μυωπία.
Έτσι τετραπλασιάζεται ο αριθμός των γνωστών γενετικών παραγόντων κινδύνου που παίζουν ρόλο σε όλους τους κυτταρικούς τύπους του αμφιβληστροειδούς. Οι περισσότεροι εξ αυτών εμπλέκονται στη διαδικασία επεξεργασίας του φωτός και αυτό ενισχύει τη θεωρία ότι το ανεπαρκές ηλιακό φως είναι σημαντικός προδιαθεσικός παράγοντας για την εκδήλωση της μυωπίας.
Η μυωπία είναι η συχνότερη διαθλαστική διαταραχή και μάλιστα τα τελευταία χρόνια παρατηρείται διαρκής αύξηση της συχνότητά της. Το γεγονός ανησυχεί τους οφθαλμιάτρους καθώς τα άτομα με μυωπία διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο οφθαλμικών επιπλοκών.
Τα αίτια της μυωπίας είναι γενετικά και περιβαλλοντικά.
Η διεθνής ερευνητική ομάδα της CREAM πέτυχε μια σημαντική πρόοδο για την καλύτερη κατανόηση των μηχανισμών που συντελούν στην εκδήλωση της μυωπίας.
Εξέτασαν λοιπόν στοιχεία για πάνω από 250.000 άτομα από την Ευρώπη, την Ασία και τη Βόρεια Αμερική.
Έτσι εντόπισαν τους 161 γενετικούς παράγοντες κινδύνου για το σφαιρικό ισοδύναμο και τη μυωπία, με τους περισσότερους εξ αυτών να είναι άγνωστοι μέχρι πρότινος. Έτσι καθίσταται σαφές ότι όλοι οι τύποι αμφιβληστροειδικών κυττάρων παίζουν ρόλο στην ανάπτυξη της μυωπίας παράλληλα με τον πρωταρχικό τους ρόλο ως επεξεργαστές του φωτός. Αυτό υποστηρίζει τη θεωρία ότι το εσωτερικό στρώμα του ματιού επικοινωνεί με το εξωτερικό για να αυξάνει το μήκος του ματιού, γεγονός που αποτελεί αποφασιστικό παράγοντα για την ανάπτυξη μυωπίας.
Η μελέτη παρέχει σημαντικά στοιχεία για τους υποκείμενους βιολογικούς μηχανισμούς της μυωπίας, ενώ ενισχύει και τη θεωρία ότι συμπεριφορές που σχετίζονται με τη μόρφωση επίσης παίζουν ρόλο. Μελέτες έχουν συσχετίσει το μορφωτικό επίπεδο με τη μυωπία: όσο περισσότερο χρόνο δαπανά κανείς για τη μόρφωσή του, διαβάζοντας συνήθως σε συνθήκες όχι πάντα φυσικού φωτισμού, το μάτι προσαρμόζεται σε αυτές τις οπτικές συνήθειες και ο κερατοειδής γίνεται πολύ επιμήκης με αποτέλεσμα τόσο αυτός όσο και ο φακός να εστιάζουν την εικόνα ακριβώς μπροστά από τον αμφιβληστροειδή, κάνοντας τα μακρινά αντικείμενα να φαίνονται θολά.
Πηγή: in.gr
