Mέλη της τρομοκρατικής οργάνωσης «Γιαπωνέζικος Κόκκινος Στρατός» καταλαμβάνουν αεροπλάνο των Ιαπωνικών Αερογραμμών με 129 επιβάτες, κραδαίνοντας σπαθιά σαμουράι και μία χειροβομβίδα. Στο αεροσκάφος και ο Ιάπωνας Υπουργός Μεταφορών
Το ταξίδι των εννέα Ιαπώνων, ηλικίας τότε από 19 ως 21 ετών, ξεκίνησε στις 31 Μαρτίου 1970, όταν αποφάσισαν να κάνουν αεροπειρατεία στην πτήση 351 των Ιαπωνικών Αερογραμμών, που εκτελούσε το δρομολόγιο από το Τόκιο στη Φουκουόκα.
Οπλισμένοι με σπαθιά Σαμουράι και βόμβες, οι αεροπειρατές κράτησαν ομήρους τους 122 επιβάτες και το 7μελές πλήρωμα, και απειλώντας τον πιλότο ζήτησαν να αλλάξει την πορεία του αεροσκάφους και να το οδηγήσει στην Αβάνα, στην Κούβα.
Όμως η έλλειψη καυσίμων, αλλά και η διαχείριση της κατάστασης από τον πιλότο, τους άλλαξε τα σχέδια κι έτσι κατευθύνθηκαν προς την Κορεατική Χερσόνησο. Μάλιστα, ο πιλότος αρχικά προσγείωσε το αεροσκάφος στο αεροδρόμιο της Σεούλ, ξεγελώντας τους , λέγοντάς τους πως επρόκειτο για αεροδρόμιο στη Βόρεια Κορέα.
Εκεί απελευθέρωσαν τους ομήρους, κρατώντας μόνο τον υπουργό Μεταφορών της Ιαπωνίας, τον οποίο πήραν μαζί τους στην επόμενη στάση τους, το αεροδρόμιο Μιρίμ της Πιονγκγιάνγκ. Εκεί παραδόθηκαν στις βορειοκορεατικές Αρχές, οι οποίες παρείχαν σε όλους ανεξαιρέτως άσυλο.
Οι Ιάπωνες, όταν είδαν ότι δεν θα κατάφερναν να φτάσουν στην Αβάνα, επεδίωξαν να βρεθούν στη Βόρεια Κορέα, με στόχο να την χρησιμοποιήσουν ως βάση για να προωθήσουν την επανάστασή τους στη Νότια Κορέα, αλλά και αλλού στην ανατολική Ασία.
Στην Πιονγκγιάνγκ βρήκαν ένα καινούργιο «σπίτι», με αντάλλαγμα την παροχή πληροφοριών και την «εκμετάλλευσή» τους ως όπλο προπαγάνδας, ενώ με τα χρόνια η «αποικία» τους μεγάλωσε, καθώς οι περισσότεροι εξ αυτών παντρεύτηκαν κι απέκτησαν παιδιά. Κάποιοι απ΄ αυτούς στα χρόνια που πέρασαν εργάζονταν ως ξεναγοί, των ελάχιστων τουριστών που επισκέπτονται τον Βορρά της ταραγμένης χερσονήσου.
Που μένουν σήμερα…
Σε ένα χωριό, περί τα 20 χιλιόμετρα έξω από την Πιονγκγιάνγκ, ζει εδώ και πάνω από 40 χρόνια τα μέλη της οργάνωσης που πραγματοποίησαν την αεροπειρατεία.
Στο χωριό αυτό, βορειοδυτικά της πρωτεύουσας, το οποίο οι Βορειοκορεάτες ονομάζουν έκτοτε «το χωριό των επαναστατών», «μετακόμισαν» εννέα μέλη της «Red Army Faction», οργάνωση-πρόγονος του Ιαπωνικού Κόκκινου Στρατού. Μαζί και οι σύζυγοι οκτώ εξ αυτών, αλλά και τα παιδιά τους, 18 συνολικά.
Εκεί εξακολουθούν να ζουν μόλις τέσσερις εξ αυτών, οι δύο μαζί με τις συζύγους τους, ενώ στην ίδια γειτονιά μένει και η χήρα ενός εκ των συντρόφων τους. Οι υπόλοιποι πέθαναν στα χρόνια που μεσολάβησαν, κάποιοι υπό ύποπτες συνθήκες, ενώ και τα 18 παιδιά έχουν επιστρέψει και ζουν στην Ιαπωνία.
Τακαχίρο Κονίσι, Σίρο Ακάγκι, Κιμιχούρο Ουομότο και Μοριάκι Γουακαμπαγιάσι ζουν όλοι μαζί, σε ένα τριώροφο κτίριο, απολαμβάνοντας προνόμια που είναι σπάνια στη Βόρεια Κορέα, όπως δορυφορική τηλεόραση, e-mail, και η δυνατότητα πραγματοποίησης διεθνών τηλεφωνικών κλήσεων.
Σύμφωνα με τους Japan Times, οι τέσσερις άνδρες είναι καταζητούμενοι διεθνώς για την παραβίαση του νόμου περί αεροπειρατείας, ενώ οι δύο γυναίκες βρίσκονται στη λίστα των καταζητούμενων για συμμετοχή στην απαγωγή τριών Ιαπώνων στην Ευρώπη, κατηγορίες που έχουν αρνηθεί. Η «παρέα» αυτή την Ιαπώνων, ζει μια ήρεμη ζωή, που σε τίποτα δεν θυμίζει την ένοπλη δράση τους. Τόπος τους είναι πια η Πιονγκγιάνγκ, έστω κι αν δεν ήταν η πρώτη τους επιλογή, καθώς αρχικά ήθελαν να βρουν καταφύγιο στην Κούβα του Φιντέλ Κάστρο. Τα σχέδιά τους όμως άλλαξαν και βρέθηκαν να «φιλοξενούνται» από τον Κιμ Ιλ Σονγκ, τον αυστηρό ιδρυτή της Βόρειας Κορέας.
Πλέον, η ζωή τους βρίσκεται στα χέρια του εγγονού του, του Κιμ Γιονγκ Ουν, ο οποίος πρωταγωνιστεί το τελευταίο διάστημα με τις συνεχείς πυρηνικές δοκιμές και τις εκτοξεύσεις βαλλιστικών πυραύλων, προκαλώντας οργή στην παγκόσμια κοινότητα.
Μάλιστα, με την ένταση στην Κορεατική Χερσόνησο να κλιμακώνεται, δεν αποκλείεται, σύμφωνα με την Corriere Della Sera, ο ηγέτης της Πιονγκγιάνγκ να «χρησιμοποιήσει» τους Ιάπωνες φιλοξενούμενούς του ως «όπλο», είτε προπαγάνδας, είτε πίεσης προς την Ιαπωνία, την οποία πρόσφατα απείλησε να βυθίσει.
Η ζωή και ο θάνατος υπό την «προστασία» των Κιμ
Η ζωή στο «βασίλειο» της δυναστείας των Κιμ κάθε άλλο παρά ρόδινη είναι για τους Ιάπωνες επαναστάτες. Τα πιο πρόσφατα νέα της ομάδας των Ιαπώνων που ζουν έξω από την Πιονγκγιάνγκ, χρονολογούνται από τον Απρίλιο 2014, όταν τους επισκέφθηκε ο δημοσιογράφος Ρεϊνίν Σιίνο, ο οποίος μίλησε μαζί τους και τράβηξε φωτογραφίες που αργότερα δημοσιεύθηκαν στην Mainichi Shinbun.
Στους «φιλοξενούμενους» του καθεστώτος Κιμ επιτρέπεται να δίνουν συνεντεύξεις, να έχουν ιστοσελίδες, σύνδεση στο διαδίκτυο, αλλά και να βλέπουν δορυφορικά προγράμματα στην τηλεόραση, πράγματα κάθε άλλο παρά δεδομένα για τους Βορειοκορεάτες.
Οι κρατικές υπηρεσίες τους έχουν στο χέρι και συχνά πυκνά τους κατηγορούν ότι δεν υποστηρίζουν αρκετά θερμά το καθεστώς, ενώ κάποιοι από αυτού πέθαναν υπό μυστηριώδεις συνθήκες.
Ο Τακαμάρο Ταμίγια, ένας εκ των αρχηγών, πέθανε το 1995, όπως και ο Γιοσίντα Κιντάρο πριν το 1985, υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες. Νεκροί, έπειτα από ατύχημα σε εργοστάσιο, και ο Τακέσι Οκαμότο και η σύζυγός του Κιμίκο Φουκουντόμε, αν και υπάρχουν «φωνές» που υποστηρίζουν πως οι δυο τους δολοφονήθηκαν όταν προσπάθησαν να διαφύγουν στη Νότια Κορέα.
Η ζωή στην… εξορία δεν είναι εύκολη, όμως για κάποιους είναι ακόμη δυσκολότερη. Πολλοί παραδέχονται ότι θα ήθελαν να επιστρέψουν Ιαπωνία, όμως φοβούνται ότι θα έχουν να αντιμετωπίσουν την ιαπωνική δικαιοσύνη, η οποία κάθε άλλο παρά θα τους αναγνωρίσει ελαφρυντικά για τις πράξεις τους.
Ένας εξ αυτών που το τόλμησαν, ο Γιασουχίρο Σιμπάτα, επέστρεψε κρυφά στην Ιαπωνία με σκοπό να συγκεντρώσει χρήματα για την ομάδα, όμως συνελήφθη και καταδικάστηκε σε 5ετή φυλάκιση.
Ο Γιοσίμι Τανάκα, επίσης το έσκασε από τη Βόρεια Κορέα, όμως συνελήφθη στην Καμπότζη, έχοντας μάλιστα στην κατοχή του μεγάλο χρηματικό ποσό με πλαστά χαρτονομίσματα. Ο Τανάκα εκδόθηκε στην Ιαπωνία τον Μάρτιο του 2000, όπου καταδικάστηκε, αλλά πέθανε πριν εκτίσει όλη την ποινή του.
Πηγή: CNN Greece
