O επιμνημόσυνος λόγος του Υπουργού Άμυνας κ. Μιχάλη Γιωργάλλα στο ετήσιο μνημόσυνο του Αρχιεπισκόπου Θυατείρων και Μεγάλης Βρετανίας
Σύμβολο πνευματικής ενότητας για τον ελληνισμό της Βρετανίας χαρακτήρισε τον εκλιπόντα τέως Αρχιεπίσκοπο Θυατείρων και Μεγάλης Βρετανίας Γρηγόριο, ο Υπουργός Άμυνας Μιχάλης Γιωργάλλας, στον λόγο του κατά το ετήσιο μνημόσυνο που τελέστηκε την Κυριακή στον Ιερό Ναό Αγίας Μαρίνας του Συνοικισμού Κάψαλος στη Λεμεσό.
Υπήρξε, σημείωσε ο κ. Γιωργάλλας, χαρισματικός ηγέτης, ο οποίος ανέπτυξε στον ύψιστο βαθμό όλες τις ηγετικές αρετές και δεξιότητες, διαποιμαίνοντας επί 31 συναπτά έτη την ελληνορθόδοξη παροικία της Μεγάλης Βρετανίας ακούραστα και με πατρική στοργή.
Κάνοντας αναδρομή στον προσωπικό του βίο, ο κ. Γιωργάλλας είπε ότι ο Γρηγόριος γεννήθηκε στις 28 Οκτωβρίου 1928 στον κατεχόμενο σήμερα Μαραθόβουνο σε φτωχή αγροτική πολυμελή οικογένεια και έχοντας χάσει τον πατέρα του στην ηλικία των 3 ετών ενεγράφη μετά την ολοκλήρωση της φοίτησής του στο δημοτικό σχολείο του χωριού του στη δεύτερη τάξη στην Εμπορικής Σχολής Λευκονοίκου, από την οποία πήρε μεταγραφή στο Παγκύπριο Γυμνάσιο στη Λευκωσία για να φοιτήσει στην τέταρτη τάξη.
Συμπλήρωσε ότι επειδή οι σχολικοί κανονισμοί επέτρεπαν μόνο σε κληρικούς την εγγραφή σε μεγαλύτερη ηλικία, για να γίνει δεκτός, ο Γρηγόριος εκάρη μοναχός από τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο και το 1953 χειροτονήθηκε διάκονος.
Το 1954, μετά την αποφοίτησή του, μετέβη για σπουδές στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, λειτουργώντας ταυτόχρονα την εκκλησία ως διάκονος στον ναό της Αγίας Σοφίας Νέου Ψυχικού, ενώ το 1959 αποδέχθηκε τη μετάβασή του στο Λονδίνο, όπου στις 19 Απριλίου χειροτονήθηκε σε πρεσβύτερο του Ναού των Αγίων Πάντων, στον οποίο υπηρέτησε για αρκετά χρόνια, αρχικά ως εφημέριος και ακολούθως ως ιερατικός προϊστάμενος, ερχόμενος σε επαφή με εκατοντάδες ομογενείς μετανάστες που κατέφθαναν στη Βρετανία και προσφέροντας την αμέριστη βοήθειά του προς αυτούς.
Το 1964 ο Αρχιεπίσκοπος Αθηναγόρας Κοκκινάκης τον διόρισε Πρωτοσύγκελο της Αρχιεπισκοπής, ενώ πέραν των ιερατικών του καθηκόντων, τα βράδια δίδασκε στο Ελληνικό Σχολείο που λειτουργούσε στον Ναό των Αγίων Πάντων και αργότερα σε διάφορα σχολεία που λειτουργούσαν σε άλλες ενορίες, για να εισαχθεί το 1969 για ανώτερες σπουδές στο πανεπιστήμιο του Cambridge και να εκλεγεί στις 26 Νοεμβρίου 1970 από τη Σύνοδο του Οικουμενικού Πατριαρχείου ως Επίσκοπος Τροπαίου, αναλαμβάνοντας ταυτόχρονα τη διοίκηση της κοινότητας του Αποστόλου Βαρνάβα στο Wood Green του βορείου Λονδίνου.
Από τη θέση αυτή, συνέχισε ο Υπουργός, o Γρηγόριος εργάστηκε με ζήλο, ταπεινά, αθόρυβα και συντεταγμένα για την πρόοδο του ποιμνίου του και πρωτοστάτησε στην ευημερία της ελληνικής και κυπριακής παροικίας, στη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης των νέων μεταναστών, στην βοήθεια των ηλικιωμένων, στην ίδρυση σχολείων και ναών, στην καλύτερη οργάνωση και στην εδραίωση των ενοριών, των συλλόγων και σωματείων και στην πρόοδο της ελληνορθόδοξης κοινότητας, η οποία συνεχίζει μέχρι σήμερα να μεγαλουργεί στη Μ. Βρετανία.
Προσέθεσε πως ο Γρηγόριος ανέλαβε προσωπικά τη βοήθεια των νέων που ήθελαν να ιερωθούν με την κατήχηση και εκπαίδευση στη διδασκαλία του Χριστού, με την αποστολή νέων σπουδαστών στις θεολογικές σχολές του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και Αποστόλου Βαρνάβα στην Κύπρο, ενώ προχώρησε και στην ίδρυση της Σχολής Βυζαντινής Μουσικής, του Ινστιτούτου Επιμόρφωσης Δασκάλων και του Ενιαίου Φορέα Ελληνικής Παροικιακής Εκπαίδευσης, με σκοπό την καλύτερη οργάνωση και στελέχωση των παροικιακών σχολείων, αναπτύσσοντας παράλληλα άριστες και εποικοδομητικές σχέσεις με εκκλησίες άλλων δογμάτων και θρησκειών, για τις οποίες εκπρόσωποί τους αναφέρονται μέχρι σήμερα με τα καλύτερα λόγια.
Αναγνωρίζοντας το αποστολικό του έργο και τις αδιαμφισβήτητες του ικανότητες η Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου στις 16 Απριλίου 1988 τον εξέλεξε ομόφωνα σε Αρχιεπίσκοπο Θυατείρων και Μ. Βρετανίας, με την ενθρόνισή του να πραγματοποιείται στις 29 Μαΐου στον καθεδρικό ναό της Αγίας Σοφίας του Λονδίνου, στην παρουσία χιλιάδων πιστών.
Ο Αρχιεπίσκοπος Γρηγόριος εκοιμήθη στις 20 Νοεμβρίου 2019 σε ηλικία 91 ετών, αφήνοντας ως παρακαταθήκη το αξιοθαύμαστο και θεόσταλτο έργο του, το οποίο αναγνωρίζεται καθολικά, τόσο από την Ορθόδοξη Εκκλησία, όσο και από τους ανά τον κόσμο ορθόδοξους πιστούς, συμπλήρωσε ο κ. Γιωργάλλας, προσθέτοντας ότι στα χρόνια της ποιμαντορίας του υπηρέτησε με πάθος την Ορθοδοξία και άφησε πίσω του άξιους επίγονους και ένα πολυσχιδές θεολογικό, κοινωνικό, πατριωτικό και θρησκευτικό έργο, αποτελώντας μέχρι σήμερα σύμβολο πνευματικής ενότητας για τον Ελληνισμό της Βρετανίας.
