Ρωσικό άνοιγμα προς Χριστοδουλίδη για… άτυπη επαναπροσέγγιση – Κλείνει το μάτι της αναθεώρησης δεδομένων ο πρέσβης της Ρωσικής Ομοσπονδίας στη χώρα μας – Δεν υπάρχουν περιθώρια για πειράματα εν μέσω τεταμένων γεωπολιτικών καταστάσεων
«Οι προσωρινές πολιτικές περιπέτειες δεν μπορούν να βλάψουν τη φίλια μεταξύ των λαών της Κύπρου και της Ρωσίας», δήλωσε αυτή την εβδομάδα στο πρακτορείο TASS ο πρέσβης της Ρωσικής Ομοσπονδίας στην Κύπρο. Ως προσωρινές πολιτικές περιπέτειες αντιλαμβάνεται την εισβολή της χώρας του στην Ουκρανία. Θα λέγαμε όμως πως έχει δίκαιο στο ότι η φιλία μεταξύ των λαών δεν επηρεάζεται. Μπορεί να συμβεί το ίδιο και με τις κυβερνήσεις;
Ο Μουράτ Ζιάζικοφ στόλισε (με την καλή έννοια) τον Νίκο Χριστοδουλίδη. Είπε πως είναι καλά γνωστός στη ρωσική πλευρά από την εργασία του ως Υπουργός Εξωτερικών, διευκόλυνε τη διοργάνωση πολυάριθμων συναντήσεων με τη ρωσική πλευρά και συνέβαλε σημαντικά στη διεύρυνση του νομικού πλαισίου των σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών. Ο Ρώσος διπλωμάτης εξέφρασε ακόμη τη θέση πως η Μόσχα «διατηρεί θετική διάθεση ως προς την οικοδόμηση ισορροπημένων σχέσεων με τον νέο Πρόεδρο της Κύπρου υπό τις παρούσες συνθήκες».
Αφού λοιπόν έπλεξε το εγκώμιο του Χριστοδουλίδη, ο Ρώσος πρέσβης αναφέρθηκε εκτενώς στις ευρωπαϊκές κυρώσεις δίνοντας μια ενδιαφέρουσα εκδοχή για τη στάση της χώρα μας. Είπε ότι η Κύπρος αναγκάστηκε να υποστηρίξει τις αντιρωσικές κυρώσεις και πως δέχθηκε πιέσεις από Βρυξέλλες, Ουάσινγκτον και Λονδίνο.
Αυτή είναι η μισή αλήθεια αφού η χώρα μας ουδέποτε έδειξε διάθεση να ξεφύγει από την ευρωπαϊκή αλυσίδα των μέτρων, παρά το γεγονός ότι το κόστος για την κυπριακή οικονομία θα ήταν τεράστιο. Ίσα – ίσα απαγόρευσε τον ελλιμενισμό πολεμικών πλοίων, πριν ακόμη επιβληθεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Εντούτοις, ειδικά τους πρώτους μήνες, είχαν εκφραστεί και από την Λευκωσία -όπως σχεδόν από όλα τα ευρωπαϊκά κράτη- κάποιοι ενδοιασμοί για συγκεκριμένες πτυχές (πχ SWIFT σε ορισμένες περιπτώσεις ή εμπορική ναυτιλία).
Η εκλογή Χριστουλίδη αντικατέστησε το «ήμασταν φίλοι με τους Κύπριους» του Λαβρόφ, με μια προσέγγιση τύπου να εστιάσουμε σ’ αυτά που μας ενώνουν παρά σ’ αυτά που μας χωρίζουν. Θεωρητικά η θετική ατζέντα θα μπορούσε να μειώσει την πολιτική απόσταση από την Μόσχα. Στην πράξη όμως, και όσο διαρκεί ο πόλεμος, είναι κάτι που δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς κόστος για την Λευκωσία. Παρά τους ισχυρούς δεσμούς μεταξύ των λαών, παρά την επιχειρηματική διασύνδεση και παρά τη διαχρονική στήριξη της Ρωσίας σε θέσεις αρχών στο Κυπριακό.
Σε μια περίοδο τεταμένων γεωπολιτικών καταστάσεων, η μικρή Κύπρος δεν έχει την πολυτέλεια για πειραματισμούς και ακροβατισμούς. Ιδίως με το Κυπριακό να βρίσκεται στη χειρότερη του καμπή. Ιδίως σε μια περίοδο που ζητάμε την βοήθεια των Ευρωπαίων εταίρων μας για απεμπλοκή της διαδικασίας. Σ’ αυτό το πεδίο η στήριξη της Μόσχας είναι επίσης αναγκαία, αν λάβουμε υπόψη μας και την ιδιότητα της ως μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας. Όμως για τα υπόλοιπα δεν πρέπει να παραγνωρίζεται η ιδιότητα της ως εισβολέας σε μιαν άλλη χώρα. Για να μην αρχίσει να μπάζει νερά, η βάρκα της εξωτερικής μας πολιτικής πρέπει να έχει ξεκάθαρη κατεύθυνση.
