Δύσκολη εξίσωση για τον Τούρκο Πρόεδρο – Δεν του βγαίνει η οικονομία, κλιμακώνει την ένταση και τις προκλήσεις σε βάρος της Κύπρου και της Ελλάδας – Πως συνδέεται η κατρακύλα της τουρκικής λίρας με τις παραβιάσεις σε ΑΟΖ και Βαρώσια
Η Τουρκία κρατάει στα χέρια της και το μαχαίρι και το καρπούζι της αποκλιμάκωσης στην Ανατολική Μεσόγειο, μόνο που όλα δείχνουν πως δεν πρόκειται να στραφεί προς αυτή την κατεύθυνση. Το αντίθετο θα έλεγε κανείς μελετώντας τη συμπεριφορά του Ερντογάν, των συνεργατών του και των εγκάθετων του στα κατεχόμενα.
Παρά το γεγονός ότι στα… λόγια εξακολουθεί να εμφανίζεται ως υπέρμετρος υποστηρικτής του διαλόγου και των ειρηνικών λύσεων, ο Τούρκος Πρόεδρος ψάχνει συνεχώς ευκαιρίες για να συντηρεί και να κλιμακώνει την ένταση. Και σίγουρα όχι γιατί νοιάζεται τόσο πολύ για τα δικαιώματα των Τουρκοκυπρίων. Στην πραγματικότητα δεν δίνει δεκάρα τσακιστή.
Οι βασικοί λόγοι είναι δύο. Συμπεριφέρεται έτσι για λόγους γοήτρου, ενόψει της συμπλήρωσης των 100 χρόνων από την ίδρυση του σύγχρονου Τουρκικού Κράτους το 2023. Συμπεριφέρεται έτσι για να καλύψει τις τεράστιες τρύπες της διακυβέρνησης του. Οικονομικές, κοινωνικές, πολιτικές και διπλωματικές ήττες.
Ας εστιάσουμε στο πρώτο, το οποίο είναι πιο επίκαιρο από ποτέ. Τις τελευταίες εβδομάδες βγαίνουν στην επιφάνεια προβλήματα που ο Ερντογάν προσπαθούσε διακαώς να κρύψει κάτω από το χαλί. Η τουρκική οικονομία, που εδώ και χρόνια σιγοκαίει στο καζάνι του χάους, είναι σήμερα στα χειρότερα της. Η λίρα έπιασε πάτο, η ακρίβεια έφτασε στα ύψη και οι πρώτες σοβαρές ελλείψεις στην τουρκική αγορά είναι γεγονός.
Απέναντι σε όλα αυτά, η στάση και συμπεριφορά του Τούρκου Προέδρου είναι από αψυχολόγητη έως επικίνδυνη και καταστροφική. Όπως συνηθίζει να κάνει, αρνείται να δει τις πραγματικότητες και προωθεί… «λύσεις» που μόνο λύσεις δεν δίνουν. Για παράδειγμα επιμένει πεισματικά στη μείωση των επιτοκίων, την ώρα που ο πληθωρισμός εκτοξεύεται δραματικά και οι αγορές δείχνουν τα δόντια τους.
Αυτή του η συμπεριφορά δεν αρέσει καθόλου στην πλειοψηφία των ντόπιων, που λένε ήδη το ψωμί ψωμάκι. Οι δημοσκοπήσεις των τελευταίων εβδομάδων κατέδειξαν μεγαλύτερη πτώση στα ποσοστά του AKP και της δημοφιλίας του Ερντογάν.
Ζήτημα πολιτικής επιβίωσης
Ακόμη κι αν δεν το παραδέχεται, ο Τούρκος Πρόεδρος βρίσκεται σε εξαιρετικά δεινή θέση. Γνωρίζει καλά πως η μάχη που δίνει πια, είναι μάχη πολιτικής επιβίωσης. Και για να την κερδίσει δεν του έμειναν πολλά όπλα.
Πηγαίνοντας από αποτυχία σε αποτυχία σε όλα σχεδόν τα επίπεδα, προσπαθεί να καλύψει το χαμένο έδαφος βάζοντας μπροστά για ασπίδα τις πολιτικές του κατά της τρομοκρατίας (όπως λέει) στο εσωτερικό, το Κυπριακό και τα ελληνοτουρκικά. Για αυτό και με κάθε ευκαιρία επιτίθεται στην ελληνοκυπριακή πλευρά και την Αθήνα.
Προσπαθεί να δημιουργήσει ένα κλίμα πόλωσης και εθνικής υπερηφάνειας, μέσα από εμπρηστικές δηλώσεις και συνεχείς παραβιάσεις του Διεθνούς Δικαίου. Πιστεύει πως με το να βρίζει την Ελλάδα, να παραβιάζει την Κυπριακή ΑΟΖ και να ασελγεί στα Βαρώσια για να κερδίσει πόντους και (πιστεύει) να μετατοπίσει το ενδιαφέρον το πεινασμένου λαού του από τις πληγές της οικονομίας.
Για αυτόν ακριβώς το λόγο δεν πρόκειται να κάνει πίσω. Το γινάτι του για την δήθεν προστασία των δικαιωμάτων των Τουρκοκυπρίων θα συνεχιστεί, παρά το γεγονός ότι σε ό,τι αφορά τη γεώτρηση της Exxon στο Οικόπεδο 10 δειλιάζει να φτάσει την κατάσταση στα άκρα λόγω της σύνδεσης του κολοσσού με την Αμερικανική Κυβέρνηση.
