Σύννεφα προβληματισμού μετά την τριμερή – Αποφασισμένοι μόνο για οριστική διχοτόμηση Τουρκία και Τατάρ – Δεν τους ενδιαφέρει κάτι άλλο πέραν της ετσιθελικής αναγνώρισης του ψευδοκράτους
Χειρότερη και από τη χειρότερη που ανέμενε η ελληνοκυπριακή πλευρά ήταν έκβαση της άτυπης τριμερούς συνάντησης για το Κυπριακό στην Νέα Υόρκη. Μια συνάντηση που άφησε πίσω της τεράστια απογοήτευση και έντονο προβληματισμό για το εάν θα υπάρξει επόμενη μέρα στις διαπραγματεύσεις.
Κανείς δεν ανέμενε ότι θα βρεθεί κοινό έδαφος ή θα υπάρξει συμφωνία για τη συνέχιση του διαλόγου, εξαιτίας του χάσματος ανάμεσα στις θέσεις των δύο πλευρών. Όμως κανείς δεν ανέμενε ότι δεν θα υπήρχε η δυνατότητα έστω για μια υποτυπώδη συνεννόηση για το διορισμό ενός ειδικού αντιπροσώπου που θα αναλάμβανε να αναζητήσει διέξοδο από το αδιέξοδο.
Οι πληροφορίες αναφέρουν πως στο πλαίσιο του γεύματος με τους Αναστασιάδη και Γκουτέρες, ο Τατάρ συμφώνησε στο διορισμό ενός ειδικού αντιπροσώπου. Η ανακοίνωση από τον ΟΗΕ δεν έγινε αμέσως καθώς ο Τουρκοκύπριος ηγέτης ζήτησε να δει το κείμενο πριν τη δημοσιοποίηση του. Και ακριβώς σε εκείνη τη φάση, όλως τυχαίως, θυμήθηκε ότι δεν είχε δώσει τη συγκατάθεση του για το διορισμό ειδικού αντιπροσώπου. Υποστηρίζει πως συμφώνησε για το διορισμό ενός προσωπικού απεσταλμένου, που θα δίνει αναφορά μόνο στον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ.
Αυτό δεν είναι απλώς ένα παιχνίδι με τις λέξεις. Είναι η αποτύπωση της πολιτικής που σκοπεύουν να ακολουθήσουν τα επόμενα χρόνια στο Κυπριακό Τουρκία και ψευδοκράτος.
Είναι προφανές πως η απόρριψη δεν έγινε από τον ίδιο τον Ερσίν Τατάρ, αλλά από τους εντολείς του στην Άγκυρα. Κάτι ανάλογο είχε γίνει και στην πρώτη κοινωνικού χαρακτήρα συνάντηση του με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας στις 3 Νοεμβρίου του 2020. Κάπως ατσούμπαλα τότε, ο Τουρκοκύπριος ηγέτης είχε πει ανοιχτά πως επιθυμούσε να στείλει το προσχέδιο της ανακοίνωσης που θα εκδιδόταν εκείνη τη μέρα σε… συνεργάτες του. Οι συνεργάτες τότε έκοψαν και έραψαν, ζητώντας αλλαγή στη διατύπωση ορισμένων σημείων.
Όλα αυτά αποδεικνύουν περίτρανα μερικά πράγματα που ήδη γνωρίζουμε πολύ καλά. Συνομιλητής μας είναι η Τουρκία. Δεν συνομιλούμε με τους Τουρκοκύπριους, την πλειοψηφία των οποίων προφανώς δεν εκφράζει ο Τατάρ. Δεν υπάρχει θέληση ή έστω η παραμικρή διάθεση από την άλλη πλευρά για θετική συμβολή στις προσπάθειες που καταβάλλονται εδώ και χρόνια για επανέναρξη των διαπραγματεύσεων. Δεν υπάρχει καμία περίπτωση υπαναχώρησης της άλλης πλευράς από τις ανατρεπτικές θέσεις για αναγνώριση του ψευδοκράτους. Και για να αλλάξουν όλα αυτά, δεν υπάρχει καμιά ελπίδα.
Όσο η ελληνοκυπριακή πλευρά σπρώχνει τις εξελίξεις προς την κατεύθυνση της επανέναρξης, τόσο η τουρκική πλευρά αναπτύσσει ταχύτητα στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση. Τι κι αν γνωρίζουν πως δεν μπορούν να πείσουν τη διεθνή κοινότητα με ψέματα και προπαγάνδα, επιμένουν να τα παίζουν όλα για όλα αξιώνοντας την αναγνώριση ενός παράνομου “κράτους” που παρανόμως έφτιαξαν εισβάλλοντας με τη βία σε μια χώρα.
