ΔΑΛΙ: ΠΑΙΔΙΑ Vs ΡΥΠΟΦΑΝΤΑΣΜΑ
Αφού οι αρμόδιοι κάνουν τα τυφλά μάτια τα παιδιά αναλαμβάνουν δράση!
Είναι η ιστορία των παιδιών του Γ΄ Δημοτικού Ιδαλίου… Των παιδιών που «παλεύουν» με το δικό τους φάντασμα. Ένα φάντασμα ρυπογόνο που δε μπορούν να διώξουν…
Είναι όμως και η αλήθεια τους… Και των παιδιών και όλων των κατοίκων της ενορίας Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης στο Δήμο Ιδαλίου για τα ρυπογόνα εργοστάσια που λειτουργούν στην περιοχή, επηρεάζοντας δυσμενώς την ποιότητα ζωής των δημοτών, όπως εδώ και καιρό καταγγέλλουν.
Τα μικρά παιδιά του Δημοτικού βρήκαν τον δικό τους τρόπο να μας εξηγήσουν τι βιώνουν και να ζητήσουν τη στήριξη μας.
Στο Γ΄ Δημοτικό Ιδαλίου εισέβαλε το ρυποφάντασμα! Εδώ και τέσσερα χρόνια η ενορία Αγιών Κωνσταντίνου και Ελένης είναι εγκλωβισμένη σε ανυπόφορα καυσαέρια που προέρχονται από δύο γειτονικά εργοστάσια που παράγουν άσφαλτο. Τα παιδιά υποφέρουν από το ρυποφάντασμα, που επιβαρύνει την υγεία τους: αδιαθεσίες, τάσεις για εμετό, πονοκέφαλοι, κόκκινα μάτια, βήχας… Το απαράδεκτο αυτό πρόβλημα χρειάζεται άμεση λύση. Δυστυχώς, οι αρμόδιες υπηρεσίας κάνουν τα τυφλά μάτια και κάθονται με σταυρωμένα τα χέρια.
Εμείς τα παιδιά στο Β’ Δημοτικό Σχολείο Ιδαλίου πιστεύουμε πως τα εργοστάσια πρέπει να μετακινηθούν σε ακατοίκητες περιοχές επειδή ο καθαρός αέρας είναι βασικό ανθρώπινο δικαίωμα για όλους, πόσο μάλλον για τα παιδιά. Πρέπει όλοι μαζί να «σκοτώσουμε» το ρυποφάντασμα γιατί ο δηλητηριώδης αέρας επηρεάζει δραματικά την υγεία των παιδιών αλλά και των ενηλίκων.
Σήμερα (26 Φεβρουαρίου 2020) στο σχολείο μας, το Β΄Δημοτικό Σχολείο Ιδαλίου συμμετείχαμε σε μια περιβαλλοντική ημερίδα που είχε σκοπό την καλύτερη ενημέρωση των παιδιών του σχολείου μας, αλλά και των γονιών τους, για το πρόβλημα της ποιότητας του αέρα στην περιοχή μας. Σήμερα, εργαστήκαμε σε σταθμούς και δουλέψαμε σε δραστηριότητες σχετικές με αυτό το πρόβλημα. Θεωρούμε πως αυτό το θέμα είναι πρόβλημα ΟΛΩΝ ΜΑΣ! Με τη σημερινή ημερίδα συμπαραστεκόμαστε στον αγώνα των παιδιών και των γονιών του Γ’ Δημοτικού Σχολείου Ιδαλίου για καθαρότερο αέρα.
Στην επόμενη διαμαρτυρία του σχολείου αυτού θα σταθούμε δίπλα τους και θα διεκδικήσουμε μαζί τους το βασικό τους δικαίωμα για καθαρό αέρα.
Θα είμαστε όλοι εκεί στις 7 του Μάρτη;
Ήταν κάποτε ένα αγόρι που το έλεγαν Άρη και ζούσε σε μια πολυκατοικία στο κέντρο μιας πόλης με την πενταμελή οικογένειά του. Ο Άρης δεν ήταν ευτυχισμένος εκεί, γιατί η πόλη ήταν πολύβουη, πυκνοκατοικημένη και όλα τα καταστήματα, όλες οι πολυκατοικίες ήταν γκρίζες. Μια μέρα η οικογένεια του Άρη αποφάσισε να μετακομίσει σε μια αραιοκατοικημένη περιοχή στα προάστια της πόλης, της πόλης που τον έκανε δυστυχισμένο. Μόλις το άκουσε αυτό ο Άρης χάρηκε περισσότερο από ποτέ! Όταν έφτασαν στο διώροφο σπίτι τους ο Άρης πέταξε στα σύννεφα από τη χαρά του!
Η περιοχή όπου μετακόμισε ο Άρης ήταν αραιοκατοικημένη, είχε οικόπεδα με αγριολούλουδα και αλάνες για παιχνίδι. Το μόνο που άκουγε από το παράθυρό του ήταν το θρόισμα των φύλλων και τα τιτιβίσματα των πουλιών. Ένα απόγευμα Σαββάτου ο Άρης βγήκε έξω και πήγε με τα δύο του αδέλφια στην αυλή για να παίξουν ποδόσφαιρο. Καθώς ο Άρης έπαιζε χαρούμενα, κάτι του φάνηκε γνώριμο στον αέρα, ήταν κάτι που του θύμιζε τη γειτονιά που ζούσε πριν μετακομίσει. Τι να ήταν άραγε; Ό,τι και να ήταν τον προβλημάτιζε και τον στενοχωρούσε. Έτσι όταν έβγαινε στις αλάνες για παιχνίδι δεν το ευχαριστιόταν πλέον τόσο πολύ.
Ο Άρης γράφτηκε στο σχολείο της περιοχής. Γνώρισε νέους δασκάλους και έκανε πολλούς φίλους. Με αυτούς τους φίλους το αγόρι έπαιζε ποδόσφαιρο στις αλάνες τα απογεύματα και ένιωθε να πετά στα αστέρια. Ο Άρης ήταν άριστος μαθητής στις Φυσικές Επιστήμες. Του άρεσε να κάνει πειράματα και να μελετά τον φυσικό κόσμο. Συχνά αναρωτιόταν και προβληματιζόταν γιατί κάποτε ο αέρας μύριζε άσχημα και γιατί αρκετά παιδιά στο σχολείο του αρρώσταιναν, είχαν κόκκινα μάτια, έβηχαν και είχαν πονοκέφαλο.
Κάποιο βράδυ ο Άρης δεν μπορούσε να κοιμηθεί, είχε δύσπνοια και ρίγος. Όταν κατάφερνε να κοιμηθεί έβλεπε εφιάλτες. Ξαφνικά, ένα κατάμαυρο φάντασμα όρμησε απειλητικά στο δωμάτιο του αγοριού.
Ο Άρης ρώτησε το φάντασμα τρομαγμένα:
-Τι κάνεις στο δωμάτιό μου;
-Ήρθα να σε δηλητηριάσω! Είμαι το ρυποφάντασμα που μπαίνω στα δωμάτια των παιδιών και τα αρρωσταίνω. Ο Άρης εκείνη τη στιγμή φώναξε «ΒΟΗΘΕΙΑΑΑΑΑ!!!!!» Ταυτόχρονα το φάντασμα μπήκε στα πνευμόνια του παιδιού και ο Άρης έπεσε άρρωστος.
Το επόμενο πρωί ο Άρης πήγε στον παιδίατρο της περιοχής γιατί δεν ήταν καθόλου καλά και δεν πήγε σχολείο. Ο γιατρός είπε στον Άρη:
-Έρχονται πολλά παιδιά από το σχολείο σου λόγω των δύο εργοστασίων της περιοχής που εκπέμπουν πολλά βλαβερά καυσαέρια.
-Αααααα!!! Από ‘κει προέρχεται λοιπόν το ρυποφάντασμα ….
Όταν οι γονείς άκουσαν αυτά που είπε ο γιατρός ξαφνιάστηκαν.
-Τι είναι όλα αυτά;
-Ρυποφάντασμα; Ακούγεται τρομακτικό!!!
Ό Άρης εξήγησε στους γονείς του όσα είχε ζήσει το προηγούμενο βράδυ και ο γιατρός εξήγησε στους γονείς πως υπάρχει πρόβλημα με την ποιότητα του αέρα στην περιοχή εδώ και αρκετά χρόνια. Η μαμά του Άρη ρώτησε τι φάρμακο να δώσουν στον Άρη και εκείνος απάντησε πως το μόνο φάρμακο που υπάρχει είναι να κλείσουν τα εργοστάσια. Δυστυχώς, όμως, όπως τους ενημέρωσε ο γιατρός οι αρμόδιες υπηρεσίες κάνουν τα τυφλά μάτια και κάθονται με σταυρωμένα τα χέρια. Οι γονείς του Άρη έπεσαν από τα σύννεφα …
Το βράδυ εκείνης της μέρας καθώς ο Άρης ανησυχούσε για το φοβερό και τρομαχτικό φάντασμα που τρύπωσε μέσα του, του ήρθε μια φοβερή ιδέα! Εκείνη τη στιγμή φώναξε ενθουσιασμένος «ΕΥΡΗΚΑ!!! Θα κατασκευάσω ένα γυάλινο διαφανές μπουκάλι με ένα φυτό.
Το γυάλινο μπουκάλι θα έχει ένα καπάκι που θα συνδέεται με ένα μπουκάλι με νερό, ώστε να ποτίζεται το φυτό. Επιπρόσθετα, το μπουκάλι θα είναι συνδεδεμένο με ένα ενσωματωμένο λαμπτήρα, ώστε να γίνεται φωτοσύνθεση και να παράγεται οξυγόνο. Επίσης το μπουκάλι θα είναι ενωμένο με μια μάσκα σαν εκείνη που φορούν οι αστυνομικοί σε διαδηλώσεις με καπνογόνα. Τελικά, η κατασκευή του αγοριού έμοιαζε σαν ένα μικρό κινητό θερμοκήπιο. Την ιδέα αυτή τη μοίρασε σε όλη την περιοχή. Η ιδέα άρεσε σε όλους.
Το επόμενο πρωί ο Άρης πήγε σχολείο με την καταπληκτική εφεύρεσή του. Οι συμμαθητές του ρωτούσαν:
-Τι είναι αυτό που κουβαλάς στην πλάτη;
-Αυτή είναι η νέα μου σχολική τσάντα. Με αυτή θα αναπνέω καθαρό αέρα.
Οι συμμαθητές του σχολίαζαν εντυπωσιασμένοι λέγοντας συνεχώς «ουάο». Κάποιοι άλλοι τον έβλεπαν παράξενα. Όμως οι περισσότεροι του έλεγαν:
-«Τι είναι αυτό; Είναι νέα μόδα; Χαχαχα»
Το αγόρι παρουσίασε με καμάρι την αυτοσχέδια κατασκευή του στη δασκάλα των Φυσικών Επιστημών, η οποία του είπε πως είναι πολύ δημιουργική αυτή η συσκευή και του έδωσε πολλά συγχαρητήρια. Όταν ο Άρης εξήγησε σε όλους πώς λειτουργεί η συσκευή είπαν όλοι «ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ!!!» και ζήτησαν τις οδηγίες.
Την επόμενη μέρα ήρθαν όλοι με την εφεύρεση του Άρη στις πλάτες τους.
Μπόρεσαν άραγε να κάνουν κανονικά το μάθημα της Γυμναστικής; Κατάφεραν να παίξουν χαρούμενα το διάλειμμα; Μπόρεσαν να ακολουθούν κανονικά το πρόγραμμα του σχολείου; Πώς ήταν οι επόμενες τους μέρες; Ήταν χαρούμενοι οι μαθητές στο σχολείο τους; Ήταν τελικά αυτή λύση;
Η ιστορία γράφτηκε και εικονογραφήθηκε από τα παιδιά της Δ’2 του Β’ Δημοτικού Σχολείου Ιδαλίου
