Έψαχνα τις πιο κατάλληλες λέξεις. Αλλά τι να γράψεις; Μπορείς άραγε να εκφράσεις σε λίγες γραμμές την οργή μιας ολόκληρης κοινωνίας; Και ποιος με όρισε αρμόδια στο τέλος της ημέρας για να την εκφράσω;
Της Μύριας Αβρααμίδου
Σκεφτόμουν αν υπάρχει κατάλληλος τρόπος να διαχειριστούμε ως μέσο ενημέρωσης την υπόθεση. Να μην προσβάλουμε τη μνήμη ενός νέου κοριτσιού που χάθηκε. Αλλά πώς να προλάβεις τα σχόλια;
Σκεφτόμουν αν υπάρχουν «ελαφρυντικά» για την πολιτεία. Που δεν πρόλαβε. Που έκλεισε τα μάτια. Που αγνόησε. Που οδήγησε στο θάνατο. Αλλά που είναι;
Σκεφτόμουν πως χαρακτηρίζεται αυτή η αδιαφορία. Ο Γιώργος Κασκάνης στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του Alpha σχολιάζοντας την υπόθεση της Έλενας το έθεσε πιστεύω στην πραγματική του διάσταση. Ζούμε στην κοινωνία του «κρύψε να περάσουμε». Θλιβερό. Αλλά πώς να το αλλάξεις;
Ένας κληρικός που καταδικάστηκε για άσεμνη επίθεση κατά γυναικός. Και καταδικάστηκε σε 2ετή φυλάκιση. Ήταν αρκετό; Φυσικά και όχι. Όταν εκδικάστηκε η υπόθεση ο ιερέας δικάστηκε για τη συγκεκριμένη κατηγορία και όχι για σεξουαλική κακοποίηση ανήλικης, όπως συμβαίνει σήμερα με τον εκσυγχρονισμό της νομοθεσίας μετά από Ευρωπαϊκή σύσταση. Τι κι αν στο «κατά γυναικός» ήταν ένα μικρό κοριτσάκι; Τόσο προέβλεπε ο νόμος, τόσο πήρε. Επίσης θλιβερό.
Μια σύζυγος -παπαδιά- που υπερασπίζεται με σθένος αυτόν τον άνθρωπο φωνάζοντας από τηλεοράσεως ότι είναι αθώος. Άποψη της. Σπιλώνοντας όμως τη μνήμη της Έλενας. Τόλμησε να πει ότι πήρε χρήματα για να τον καταγγείλει. Η Έλενα. Που μόλις προχθές ξεψύχησε ολομόναχη. Λυπηρό.
