Γιατί απεργία και όχι αργία;
Του Νικόλα Πέτρου Καπαρτή
Πολιτικά κόμματα, οργανώσεις, συντεχνίες και κυβέρνηση στέλνουν μηνύματα για να τιμήσουν την Εργατική Πρωτομαγιά. Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια δεν είδαμε σχεδόν καμία πολιτική βούληση για βελτίωση των συνθηκών εργασίας στην Κύπρο. Ακόμη και η πολιτική εφαρμογής του κατώτατου μισθού από την προηγούμενη κυβέρνηση δεν κινείται στο πνεύμα αυτής της ιστορικής ημέρας, καθώς συνειδητά δεν καθορίστηκε ωράριο εργασίας, το οποίο να διασφαλίζει το οκτάωρο.
Η σημερινή μέρα για πολλούς είναι άλλη μια μέρα χαλάρωσης και ξεκούρασης μετά τις αργίες του Πάσχα. Το γεγονός ότι πολλοί επωφελούνται αυτής της μέρας (1η Μαΐου) για να αράξουν στις καφετέριες και στα μπαράκια, αντί για να τη τιμήσουν την ημέρα αυτή όπως της αξίζει, είναι πραγματικά λυπηρό. Με αυτά μας τη στάση εμείς οι ίδιοι δίνουμε τροφή στο σάπιο σύστημα που ζούμε, διότι πολύ απλά δεν υπενθυμίζουμε σε όλους αυτούς που μας κυβερνούν τα εργασιακά δικαιώματα μας, τα οποία κάποιοι άλλοι μας χάρισαν με το ίδιο τους το αίμα.
Τι εννοώ με αυτό; Το Μάιο του 1886 τα εργατικά συνδικάτα στο Σικάγο ξεσηκώθηκαν διεκδικώντας το οκτάωρο και καλύτερες συνθήκες εργασίας. Αυτός ο αγώνας είχε ως αποτέλεσμα αρκετοί διαδηλωτές να χάσουν τη ζωή τους και οι εργάτες να κατακτήσουν το οκτάωρο κι άλλα εργασιακά δικαιώματα τα οποία δεν ήταν καθόλου αυτονόητα κατά τα προηγούμενα χρόνια.
Σήμερα ωστόσο κάποιοι συνειδητά προσπαθούν με νύχια και με δόντια να μας πάρουν πίσω το οκτάωρο. Κάποιοι στο βωμό του κέρδους και του χρήματος, εξαναγκάζουν τους συμπολίτες μας να δουλεύουν 10ωρα και 12ωρα, αγνοώντας το γεγονός ότι κάποιοι άλλοι έδωσαν την ίδια τους τη ζωή για να έχουμε εμείς οχτώ ώρες ανάπαυσης, οχτώ ώρες ύπνου και οχτώ ώρες εργασίας.
Και κάπου εδώ έρχομαι και ερωτώ: Αν ο λαός δεν διεκδικήσει αυτά που δικαιούται τώρα που νιώθει στο πετσί του την απώλεια των εργασιακών του δικαιωμάτων και επιλέγει να απολαύσει την αργία του, αντί για να απεργήσει, τότε ποτέ θα το πράξει;
Αν ο λαός δεν τιμήσει τώρα τους εργάτες του Σικάγο και δεν φωνάξει για το οκτάωρο που είναι κτήμα του, τότε ποτέ θα το κάνει; Γι’ αυτούς ακριβώς τους λόγους η 1η του Μάη δεν αργία αλλά απεργία. Αν δεν τιμάμε αυτή την μέρα όπως της αξίζει και αν δε σταθούμε στο ύψος μας, διεκδικώντας ξανά και ξανά τα εργασιακά μας δικαιώματα, το ίδιο το σύστημα και οι πιστοί του υπηρέτες, θα έρθουν από στιγμή σε στιγμή να μας πάρουν οριστικά το οκτάωρο λόγω της δικής μας αδράνειας.
Κυπριακέ λαέ ξύπνα σου κλέβουν το οκτάωρο!
