Δεν αντιλαμβανόμαστε γιατί θα πρέπει να θυματοποιηθεί το κράτος για να εξυπηρετηθούν κάποια δικηγορικά γραφεία που εμπίπτουν στις κυρώσεις που ανακοινώνουν ΗΠΑ και Βρετανία;
Του Μανώλη Καλατζή
Ο Πρόεδρος του Παγκύπριου Δικηγορικού Συλλόγου, Χρίστος Κληρίδης, επιμένει ότι οι κυρώσεις των Βρετανών και των Αμερικανών δεν είναι δεσμευτικές για την Κύπρο και η εφαρμογή τους γίνεται με τέτοιο τρόπο «που συνιστά συμμόρφωση υπέρ του δέοντος και πρέπει να σταματήσει».
Δηλαδή; Να φορτωθεί το κράτος και φυσικά όλοι οι πολίτες, το βάρος των επιπτώσεων που θα έχει η μη συμμόρφωση για να εξυπηρετηθούν κάποιοι συνάδελφοι του;
Αν ο κ. Κληρίδης θεωρεί πως η Κύπρος είναι υπερδύναμη που μπορεί να αντέξει αποκλεισμούς από τις ΗΠΑ και τη Βρετανία, τότε ας αναλάβει και την ευθύνη.
Δεν θυμόμαστε ο Παγκύπριος Δικηγορικός Σύλλογος να είχε επιδείξει τέτοια έγνοια όταν η Κυπριακή Δημοκρατία λειτουργούσε περίπου ως ρωσικό προτεκτοράτο, με τα δικηγορικά γραφεία να διαφημίζουν τις σχέσεις τους με Ρώσους ολιγάρχες.
Δεν θυμόμαστε να είχε διατυπωθεί κάποια ανησυχία, όταν η Κυπριακή Δημοκρατία συμμορφωνόταν πλήρως με τις «οδηγίες» της ρωσικής εισαγγελίας, συλλαμβάνοντας και εκδίδοντας στη Μόσχα όποιον μας ζητούσαν. Τότε δεν είχε τεθεί κανένα θέμα συμμόρφωσης υπέρ του δέοντος.
Η επαγγελματική οργάνωση των Δικηγόρων θα πρέπει να κατανοήσει ότι η συμμόρφωση με τις κυρώσεις των ΗΠΑ και της Βρετανίας δεν είναι κάποιο βίτσιο, αλλά είναι αναγκαιότητα.
Η Κυπριακή Δημοκρατία δεν έχει την πολυτέλεια να αγνοεί τα μέτρα μεγάλων χωρών, γιατί κάτι τέτοιο δεν μπορεί να γίνει αβρόχοις ποσί.
Καλό είναι λοιπόν να ζυγίζουμε το όφελος και το κόστος, για το σύνολο των πολιτών και αναλόγως να λαμβάνουμε αποφάσεις ως προς τη στάση που θα τηρήσουμε.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι προφανές ότι το κόστος της μη συμμόρφωσης, μας βάζει σε περιπέτειες από τις οποίες δεν μπορούμε εύκολα να ξεφύγουμε. Όσο και αν είναι επώδυνα τα μέτρα για μια ομάδα ανθρώπων, το κόστος εφαρμογής των κυρώσεων είναι διαχειρίσιμο.
Ας μην επαναλάβουμε τα λάθη του 2013, όταν νομίζαμε πως θα λυγίσουμε το Eurogroup μη αποδεχόμενοι τα μέτρα που είχαν αποφασιστεί. Εκείνα τα λάθη τα πληρώνουμε ακόμα.
Στο κάτω κάτω, δεν αναλάβαμε όλοι μαζί το ρίσκο μιας συνεργασίας με ολιγάρχες αμφιβόλου εντιμότητας. Δεν μοιραστήκαμε μαζί τα όποια κέρδη προέκυψαν όλα αυτά τα χρόνια. Δεν πρέπει λοιπόν να μοιραστούμε και όλοι μαζί τις επιπτώσεις.
