Ο 71χρονος Ρώσος Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν, «κέρδισε» με ποσοστό 87,3% τις εκλογές που ολοκληρώθηκαν την περασμένη Κυριακή. Καμία έκπληξη.
Του Μανώλη Καλατζή
Παρόμοια ποσοστά, ιστορικώς έχουν καταγράψει όλοι οι δικτάτορες, στην προσπάθεια τους να δείξουν πως τυγχάνουν λαϊκής αποδοχής, η οποία εκβιάζεται, με μερικές φυλακίσεις, εξορίες, δολοφονίες, και «ατυχήματα». Το μήνυμα λοιπόν είναι: «Ή με τον ηγέτη ή κοίτα τι άτυχοι ήταν όσοι τον αμφισβήτησαν».
Αν ολοκληρώσει την θητεία του σε 6 χρόνια θα είναι ο άνθρωπος που έμεινε στην εξουσία περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον στη Σοβιετική Ένωση και τη Ρωσία, από τον 18ο αιώνα μετά τη Μεγάλη Αικατερίνη. Εντυπωσιακό και τρομακτικό ταυτόχρονα.
Ο Πούτιν «κέρδισε» ακόμα μία εκλογική αναμέτρηση… χωρίς αντίπαλο.
Όποιος μέχρι σήμερα διαφώνησε μαζί του, ακόμα και αν δεν ήταν σε θέση να τον αμφισβητήσει, δεν πρόλαβε καν να το μετανιώσει. Κάθε φωνή κριτικής προς το καθεστώς, έχει καταπνιγεί δια ροπάλου, με χιλιάδες συλλήψεις πολιτών οι οποίοι διανοήθηκαν να λάβουν μέρος σε διαδηλώσεις, ή εξέφρασαν δημοσίως την διαφωνία τους με επιλογές, όπως η εισβολή στην Ουκρανία.
Ο άνθρωπος που για χρόνια αναλάμβανε τις βρώμικες δουλειές του Πούτιν, ο Γεβγένι Πριγκοζίν, τον περασμένο Αύγουστο είχε ένα «ατύχημα» και σκοτώθηκε μαζί με όλους τους στενούς συνεργάτες του, της Wagner. Αυτό μόλις δύο μήνες μετά την εξέγερση και την πορεία του προς τη Μόσχα, η οποία ανακόπηκε.
Ο πιο γνωστός πολιτικός αντίπαλος του Πούτιν, ο Αλεξέι Ναβάλνι, αφού δηλητηριάστηκε, επιβίωσε, συνελήφθη, φυλακίστηκε εξορίστηκε και βασανίστηκε «πέθανε» σε μια φυλακή στον Αρκτικό κύκλο, τον περασμένο μήνα. Με λίγα λόγια όλοι οι σημαντικοί επικριτές του Πούτιν (πολιτικοί, δημοσιογράφοι, επιχειρηματίες κλπ) είναι είτε νεκροί, είτε φυλακισμένοι είτε εξόριστοι.
Ένα πολύ σημαντικό στοιχείο, αυτών των εκλογών ήταν και η πλήρης σιγή των ανεξάρτητων ΜΜΕ, τα οποία είτε έκλεισαν είτε οι δημοσιογράφοι τους αναγκάστηκαν να φύγουν εκτός Ρωσίας, ενώ άλλοι βρίσκονται σε φυλακές και εξορίες.
Επίσης δεν υπήρξαν ανεξάρτητοι διεθνείς παρατηρητές και υποκαταστάθηκαν από μέλη φιλορωσικών ακροδεξιών και κομμουνιστικών κομμάτων της Ευρώπης.
Δεν μπορεί να θεωρηθεί και άνευ σημασίας το ποιοι εκ των ξένων ηγετών έσπευσαν να συγχαρούν τον Πούτιν για την «επιτυχία» του. Όλοι ηγέτες αυταρχικών και δικτατορικών καθεστώτων. Ο Τούρκος Πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν, ο Κινέζος πρόεδρος Σι Τζινπίνγκ, ο ηγέτης της Βόρειας Κορέας Κιμ Γιονγκ Ουν και οι πρόεδροι της Ονδούρας, της Νικαράγουας και της Βενεζουέλας. Μαζί τους και οι ηγέτες των πρώην σοβιετικών χωρών της Κεντρικής Ασίας του Τατζικιστάν και του Ουζμπεκιστάν.
Η Ρωσία, στην ιστορία της έζησε πολύ μικρά χρονικά διαστήματα δημοκρατίας έστω και περιορισμένης. Αυτή την περίοδο όμως, ο αυταρχισμός δεν αφορά μόνο τους ίδιους του Ρώσους. Αφορά πρωτίστως τους γείτονες τους, οι οποίοι έχουν βιώσει εισβολές στα εδάφη των χωρών τους, όπως η Ουκρανία και η Γεωργία, παράλληλα με την κατοχή εδαφών της Μολδαβίας. Την ίδια ώρα έχουν διατυπωθεί απειλές κατά της Φινλανδίας, της Σουηδίας και των Βαλτικών χωρών της Εσθονίας, Λετονίας και Λιθουανίας.
Η Ευρώπη αντιστέκεται και δεν έχει επιλογή από το να βρίσκεται απέναντι σε μια χώρα, που αντιπροσωπεύει ότι προσπάθησε ο σύγχρονος κόσμος να πετάξει στο καλάθι των αχρήστων της ιστορίας. Η Ρωσία έχει επιλέξει την απομόνωση και τον πόλεμο. Καθήκον της Δύσης να μην την ακολουθήσει.
