Χθες το Ανώτατο Δικαστήριο, εξετάζοντας την έφεση του Κούρδου Κενάν Αγιάς, αποφάσισε να την απορρίψει και να επιτρέψει την έκδοση του στη Γερμανία.
Του Μανώλη Καλατζή
Η απόφαση ήταν αναμενόμενη, καθώς τα δικαστήρια είναι υποχρεωμένα να εξετάζουν το βάσιμο ή το αβάσιμο μιας υπόθεσης και όχι την θέση της κοινής γνώμης.
Αν την έκδοση την είχε ζητήσει η Τουρκία (η οποία δεν αναγνωρίζει τη Κυπριακή Δημοκρατία), τα πράγματα θα ήταν απλά, καθώς τα δικαστήρια δεν θα είχαν καν λόγο να εξετάσουν ένα τέτοιο αίτημα ή να εκτελέσουν ένα ένταλμα της Interpol.
Το πρόβλημα για εμάς και τα δικαστήρια μας προκύπτει από το γεγονός ότι αιτούσα χώρα είναι η Γερμανία.
Ποιος θα μπορούσε να αποστασιοποιηθεί από την υποχρέωση της Κυπριακής Δημοκρατίας, να συνεργαστεί με τις αρχές μιας χώρας μέλους της ΕΕ, η οποία σαφώς και δεν ανήκει στις χώρες στις οποίες παραβιάζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα και οι κρατούμενοι υφίστανται βασανισμό ή ταπεινωτική μεταχείριση;
Αν τα δικαστήρια της Κύπρου απέρριπταν το αίτημα της Γερμανίας, θα δημιουργούσαν σοβαρό πρόβλημα για το κράτος, το οποίο έχει συμβατικές υποχρεώσεις τις οποίες δεν μπορεί να τις αγνοήσει.
Από την άλλη, η Γερμανία αλλά και οι υπόλοιπες δυτικές χώρες γνωρίζουν πολύ καλά τις μεθόδους του καθεστώτος Ερντογάν και το ενδεχόμενο ο Αγιάς να καταλήξει στη Τουρκία, είναι μάλλον εκτός πλάνου.
Ας πιστώσουμε με τη στοιχειώδη ευαισθησία τις γερμανικές δικαστικές αρχές και ας πάψουμε να θεωρούμε εαυτούς ως τους μόνους υπερασπιστές ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Ας μην ξεχνάμε με πόση ευκολία εκτελούσαμε εντολές του καθεστώτος Πούτιν, εκδίδοντας εκζητούμενους, των οποίων ποτέ δεν μάθαμε τη τύχη.
Ας πιστώσουμε επίσης με την απαιτούμενη νομική επάρκεια και τη στοιχειώδη αίσθηση καθήκοντος, τους Κύπριου δικαστές, οι οποίοι προφανώς αντιλαμβάνονται και τη πολιτική διάσταση του ζητήματος.
Η δίκη του Αγιάς δεν έγινε στην Κύπρο. Δεν εξετάστηκε η ουσία της υπόθεσης αλλά το βάσιμο του αιτήματος της Γερμανίας. Θα αποτελούσε λοιπόν προσβολή προς τη γερμανική δικαιοσύνη, η ακύρωση της με μια απόφαση της κυπριακής δικαιοσύνης η οποία θα βασιζόταν σε αμιγώς πολιτικά ή συναισθηματικά κριτήρια.
Αυτό που μπορούμε να κάνουμε, είναι να παρακολουθούμε την υπόθεση διασφαλίζοντας πως ο Αγιάς θα τύχει δίκαιης μεταχείρισης και τα νομικά εργαλεία που μας δίνει τόσο το Συμβούλιο της Ευρώπης όσο και η ΕΕ, είναι τέτοια που δεν επιτρέπουν να τεθεί σε κίνδυνο η ζωή κανενός πολίτη.
