Περί ακρίβειας και επιφανειακών προκηρύξεων ο λόγος…
Του Νικόλα Πέτρου Καπαρτή
Πριν καλά-καλά ολοκληρωθεί το έτος του 2021, ήδη κάποια πολιτικά πρόσωπα και κόμματα, άρχισαν να μετρούν τα «κουκιά» τους ενόψει των επερχόμενων Προεδρικών Εκλογών του 2023, μέχρι να καταλήξουν στον εκλεκτό υποψήφιο που θα διεκδικήσει με αξιώσεις το ανώτερο αξίωμα της Κυπριακή Δημοκρατίας.
Ωστόσο, όσο ενδιαφέρον κι αν έχει η σεναριολογία για τα πιθανά πρόσωπα που θα είναι υποψήφια στην εκλογική αναμέτρηση του 2023, ο κύπριος πολίτης στρέφει την προσοχή του στα πραγματικά προβλήματα που τον ταλανίζουν στην καθημερινότητα του.
Την περίοδο που ο κύπριος πολίτης λιμοκτονεί από τις επιπτώσεις της πανδημίας και τις συνεχείς αυξήσεις που παρουσιάζονται σε όλα τα επίπεδα… ορισμένοι επιλέγουν να κάνουν τις «πάπιες», για ζητήματα που παλαιότερα –όταν βρίσκονταν στην πλευρά της αντιπολίτευσης- έβγαζαν «καπνούς από τα αυτιά» τους.
Την ώρα λοιπόν που αυξάνονται μέρα με τη μέρα οι τιμές σε καύσιμα, ηλεκτρικό ρεύμα, βασικά αγαθά και ενοίκια, οι κυβερνώντες προχωρούν σε επιφανειακές προκηρύξεις, χωρίς στην ουσία να επιλύουν το πρόβλημα.
Η μείωση του ΦΠΑ στο λογαριασμό του ηλεκτρικού ρεύματος κατά 14% για τα ευάλωτα νοικοκυριά, είναι ένα βοηθητικό μέτρο -σε κάποιο βαθμό- γι’ αυτές τις ομάδες ανθρώπων, αλλά σε καμιά περίπτωση δε στηρίζει το σύνολο των πολιτών που έχουν επιβαρυνθεί με τις αυξήσεις που παρουσιάζονται σε όλα αυτά τα επίπεδα.
Αντί η κυβέρνηση και το Υπουργείο Οικονομικών να δει με θετικό μάτι την πρόταση νόμου που στηρίζουν τα κόμματα της αντιπολίτευσης (ΑΚΕΛ, ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ, Κίνημα Οικολόγων) για μείωση του ΦΠΑ σε 9% για όλα τα νοικοκυριά, επιλέγει να αναφερθεί στους στόχους της ΕΕ για την ενέργεια και το κλίμα, που σε αρκετές περιπτώσεις, στο παρελθόν, αγνοήθηκαν.
Και κάπου εδώ τίθεται το ερώτημα, η έγνοια της παρούσας κυβέρνησης και του Υπουργείου Οικονομικών, στην τελική, είναι μόνο να δέχονται συγχαρητήρια για τις επιτυχίες στους δείκτες ανάπτυξης από τους διάφορους οίκους αξιολόγησης; Το ζητούμενο δεν είναι ο πολίτης αυτού του κράτους να μπορεί να ζήσει αξιοπρεπώς;
Βέβαια, αντίστοιχη κριτική θα μπορούσε να γίνει κάλλιστα και σε άλλα κόμματα, ωστόσο καλό είναι να σταματήσουμε να κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλο μας και να καταδείξουμε επιτέλους αυτούς που κυβερνούν τη χώρα τα τελευταία 8,5 χρόνια.
Είτε το δέχονται ορισμένοι είτε όχι, οι χειρισμοί της παρούσας κυβέρνησης έφεραν την εξαθλίωση στη νέα γενιά.
Μια νέα γενιά που όταν την καταπιάνουν στο στόμα τους τη στολίζουν από πάνω μέχρι κάτω με όμορφα επίθετα, αλλά στο τέλος της ημέρας δεν κάνουν κάτι για να σταθεί στα πόδια της.
Κυρίες και κύριοι εκεί ψηλά στο Προεδρικό, ως δημοσιογράφοι έχουμε χρέος να ασκούμε κριτική στην εξουσία και να επισημαίνουμε όλα αυτά που δεν γίνονται ή καλύτερα όλα αυτά που γίνονται σε βάρος των πολιτών και δει της νέας γενιάς που κοιτάζει με τόση αβεβαιότητα το παρόν και το μέλλον.
Είναι καιρός να αντιληφθείτε πως η πλειοψηφία της νέας γενιάς, την οποία καλείται να πολιτευτεί και να ασκήσει το δημοκρατικό της δικαίωμα σε κάθε εκλογική διαδικασία, λαμβάνει μισθό από 700 μέχρι 1100 ευρώ, σε μια Κύπρο που τα χαμηλότερα ενοίκια φθάνουν τα 400 ευρώ. Σε μια Κύπρο που όλα αυξάνονται εκτός οι μισθοί.
Πραγματικά θεωρεί κάποιος από εσάς εκεί έξω ότι αυτή η γενιά μπορεί να επιβιώσει; Πιστεύετε ότι μπορεί αυτή η γενιά να απογαλακτιστεί από την πατρική της οικία και να ανοίξει τα φτερά της;
Δυστυχώς, όσες κλίμακες και οικονομίστικα στατιστικά και αν παρουσιάσετε, ο κύπριος πολίτης νιώθει στο πετσί του τις συνεχείς αυξήσεις και την αδράνεια του κράτους. Αντιλαμβάνεται πως στο σημείο που φέρατε τα πράγματα… αποτελεί πολυτέλεια να έχει κανείς μια κατοικία για να ζήσει.
Τέλος, σε ό,τι αφορά τις εξαγγελίες για θέσπιση εθνικού κατώτατου μισθού, μέχρι τα τέλη του 2021, να είστε σίγουροι πως οι πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας αναμένουν αγωνιωδώς σε ποιο ύψος θα οριστεί. Ελπίζω πως δεν θα τους απογοητεύσετε γι’ ακόμη μια φορά….
