Η μετατροπή των σχολείων σε φυλακές δεν είναι η λύση – Πέντε χρόνια μετά την απαγωγή των ανηλίκων το Υπουργείο Παιδείας παραμένει το ίδιο ανεξεταστέο
Του Νικόλα Πέτρου Καπαρτή
Πάνε κιόλας πέντε ολόκληρα χρόνια από τότε που η κυπριακή κοινωνία συγκλονίστηκε από την απαγωγή των δύο 11χρονων -τότε- μαθητών από το Δημοτικό Σχολείο Καμάρων. Τότε αρμόδιοι φορείς, βουλευτές και Υπουργείο Παιδείας, έθεσαν ενώπιον τους το θέμα και άρχισαν να συζητούν μέτρα ασφαλείας για διαφύλαξη των παιδιών και των σχολείων από επίδοξους απαγωγείς και νυχτοβάτες που προκαλούσαν ζημιές στις εγκαταστάσεις των σχολικών μονάδων.
Μετά από συσκέψεις επί συσκέψεων και άφθονη ανταλλαγή απόψεων ο τότε αναρμόδιος -όπως αποδέχτηκε στην πορεία- Υπουργός Παιδείας, Κώστας Χαμπιαούρης, αποφάσισε την εγκατάσταση ψηλών περιφράξεων σε όλα τα σχολεία και την τοποθέτηση θυροτηλεφώνων στις εισόδου των σχολείων. Επίσης, αποφασίστηκε η τοποθέτηση φυλάκων στα δημοτικά για μια ώρα πριν το πρώτο κουδούνι. Απόφαση που στην πορεία αποδείχθηκε πως ήταν μη εφαρμόσιμη, καθώς δύσκολα οι σχολικές εφορείες μπορούσαν να βρουν φρουρούς που να αποδέχονταν να εργαστούν για μόνο μια ώρα την ημέρα.
Υπενθυμίζεται πως στο κάδρο της συζήτησης τέθηκε έντονα και το ενδεχόμενο εγκατάστασης καμερών ασφαλείας σε όλα τα σχολεία, όμως δεν προχώρησε ποτέ αυτή η πρόταση διότι κρίθηκε πως πρόκειται για ένα μη αποτελεσματικό μέτρο.
Εξάλλου, τότε ο ίδιος Πρόεδρος των Σχολικών Εφορειών δήλωνε πως το μέτρο εγκατάστασης καμερών, εφαρμόστηκε στο παρελθόν σε ορισμένα σχολεία «υψηλού κινδύνου» (Τα σχολεία με την περισσότερη παραβατικότητα τα βράδια και τις περισσότερες ζημιές και κλοπές), ωστόσο το μέτρο απέτυχε αφού κουκουλοφόροι δρούσαν τα βράδια και έκοβαν τις κάμερες. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα οι σχολικές εφορείες να τρέχουν συνεχώς για να τις επιδιορθώσουν ή να εγκαταστήσουν νέες κάμερες.
Και κάπου εδώ ερχόμαστε στο σήμερα. Λόγω του τεράστιου όγκου βανδαλισμών που σημειώνονται στις σχολικές μονάδες, σε ώρες μη λειτουργίας τους, οι ίδιοι φορείς και το Υπουργείο κάθονται στο τραπέζι και συζητούν και πάλι για μέτρα, όπως κάμερες, συναγερμούς κ.τ.λ και δεν αντιλαμβάνονται πως πέντε χρόνια μετά έχουμε μείνει στην ίδια τάξη.
Κύριες και κύριοι αυτά τα ζητήματα δεν λύνονται με τέτοιου είδους μέτρα. Το να τοποθετείς κάμερες στα σχολεία νομίζοντας ότι θα επιλύσεις το πρόβλημα των βανδαλισμών, είναι το ίδιο αφελές με την τοποθέτηση συρματοπλεγμάτων κατά μήκος της πράσινης γραμμής. Ούτε με το έναν τρόπο διαπαιδαγωγείς τα παιδιά, ούτε με τον άλλον επιλύεις το μεταναστευτικό.
Το Υπουργείο Παιδείας θα πρέπει να αντιληφθεί πως από το 2018 μέχρι το 2023, πέρασε μια ολόκληρη γενιά παιδιών από τη Δημοτική στη Μέσης Εκπαίδευσης και δυστυχώς δεν τους μάθαμε τίποτα. Αντί να φροντίσουμε να διαπαιδαγωγήσουμε τα παιδιά μας, έτσι ώστε από μόνα τους να απορρίπτουν τα φαινόμενα βίας και τους βανδαλισμούς. Αντί να τους καλλιεργήσουμε αξίες και ιδανικά έτσι ώστε να σέβονται ευλαβικά το χώρο που τους μαθαίνει γράμματα, αποφασίσαμε να τα περιβάλλουμε από περιφράξεις, νομίζοντας πως έτσι θα επιλυθεί το πρόβλημα.
Σας έχω νέα! Αυτά τα μέτρα μπορεί να βοηθήσουν προσωρινά ή και καθόλου. Δεν θα έπρεπε να είναι αυτός ο στόχος μας. Με μαθηματική ακρίβεια όποτε επιχειρήθηκε να εφαρμοστούν μόνο τέτοια μέτρα στα σχολεία, αυτά απέτυχαν παταγωδώς, εξού και η υπενθύμιση των γεγονότων του 2018.
Αν φροντίζαμε τότε να καταρτήσουμε πλάνο διαπαιδαγώγησης των παιδιών μας, σήμερα που μιλάμε ήδη οι μαθητές των Λυκείων και των Γυμνασίων, θα είχαν τα εφόδια και τις αξίες που χρειάζονται για να προστατεύουν οι ίδιοι τα σχολεία τους και σε 20 με 30 χρόνια από τώρα θα βάζαμε γερές βάσεις για την κουλτούρα που χρειάζεται ώστε να περιορίσουμε σε τεράστιο βαθμό τόσο τα φαινόμενα βανδαλισμών όσο και τα φαινόμενα βίας. Και μη νομίζετε πως το αποτέλεσμα των όσων βλέπουμε κάθε χρόνο κατά την περίοδο των εορτών του Πάσχα με τις λαμπρατζιές δεν είναι άρρηκτα συνυφασμένο με αυτό που περιγράφω.
Πρέπει επιτέλους το Υπουργείο Παιδείας και το κράτος να αντιληφθούν πως η βία και οι βανδαλισμοί είτε σε σχολεία είτε σε γήπεδα ή οπουδήποτε αλλού μόνο μέσω από την ίδια την παιδεία μπορεί να αντιμετωπιστούν. Όλα τα υπόλοιπα είναι αποφάσεις «πατσιαρίσματα» για εσωτερική κατανάλωση.
