Η έντονη κριτική που ασκείται το τελευταίο διάστημα για την διαφαινόμενη άνοδο του ΕΛΑΜ, είναι συγκυριακή, υποκριτική και μη πειστική.
Του Μανώλη Καλατζή
Η κριτική αυτή εκπορεύεται από τον ΔΗΣΥ, γιατί χάνει στελέχη και ψηφοφόρους, από το ΑΚΕΛ γιατί διαπιστώνει πως δεν καρπώνεται όσο θα ανέμενε την φθορά του ΔΗΣΥ, από το ΔΗΚΟ και την ΕΔΕΚ γιατί κινδυνεύει η θέση της τρίτης κομματικής δύναμης και η μία έδρα στην Ευρωβουλή. Με τους Οικολόγους τα πράγματα δεν είναι ξεκάθαρα, αφού υπάρχουν στελέχη του, τα οποία αν δεν δηλώσουν την ταυτότητα τους, δύσκολα αντιλαμβάνεσαι από τις τοποθετήσεις τους, ότι δεν ανήκουν στο ΕΛΑΜ.
Κανένα κόμμα δεν είναι ειλικρινές.
Αν πραγματικά εννοούσαν τα όσα αποδίδουν στο ΕΛΑΜ, όφειλαν να κάνουν ότι έκαναν και τα κόμματα στην Ελλάδα. Απέρριψαν κάθε επαφή με τη Χρυσή Αυγή, απαγόρευσαν στα στελέχη τους να συμμετέχουν σε εκδηλώσεις, τηλεοπτικές εκπομπές κλπ, μαζί με στελέχη του κόμματος του Μιχαλολιάκου και δεν επέτρεψαν την κανονικοποίηση ενός πολιτικού μορφώματος που αποδείχθηκε πως λειτουργούσε και ήταν εγκληματική οργάνωση.
Ας μην μας πουν κάποιοι ότι το ΕΛΑΜ δεν συμπεριφέρθηκε σαν τη Χρυσή Αυγή, γιατί θα πρέπει να θυμηθούν την ρητή διαβεβαίωση του Χρίστου Χρίστου πως «είμαστε η Χρυσή Αυγή της Κύπρου».
Τα ίδια κόμματα που σήμερα επικρίνουν τον νυν Γενικό Εισαγγελέα Γιώργο Σαββίδη για τον χειρισμό κάποιων υποθέσεων, «αγιοποιούν» τον προκάτοχο του Κώστα Κληρίδη, ο οποίος ήταν ο άνθρωπος που ξέπλυνε το ΕΛΑΜ, όταν αρνήθηκε να ασκήσει ποινικές διώξεις για τις στρατιωτικές ασκήσεις που έκαναν στο Τρόοδος, με την αστεία δικαιολογία ότι ήταν καινούργια η νομοθεσία και δεν την ήξεραν τα παιδιά!
Η όψιμη ρητορική κατά της ακροδεξιάς, δεν πείθει, αλλά αντιθέτως λειτουργεί με τρόπο που ενδυναμώνει και δεν αποδυναμώνει το ΕΛΑΜ.
Η Δημοκρατία είναι το πλέον ισχυρό πολίτευμα, αλλά δεν είναι τέλειο και δεν έχει αυτοματισμούς. Για παράδειγμα, δεν έχει τρόπους να απορρίπτει τις δυνάμεις που το υπονομεύουν και ευθαρσώς δηλώνουν πως, αν αποκτήσουν την εξουσία (με όποιο τρόπο) θα καταστήσουν την Δημοκρατία παρελθόν.
Η δύναμη βρίσκεται μόνο στα χέρια των πολιτών και όσο τα κόμματα τους απαξιώνουν, τους εμπαίζουν και τους θεωρούν δεδομένους και ανεκτικούς, τόσο αυτοί θα τα τιμωρούν.
