Ξαναζεσταμένο φαΐ τα μέτρα για τη βία στα γήπεδα
Του Νικόλα Πέτρου Καπαρτή
Αν η βία σε κάθε επίπεδο της κοινωνίας θα μπορούσε να «εξαλειφθεί» ή να περιοριστεί με τη λήψη επιφανειακών μέτρων από το εκάστοτε Υπουργικό Συμβούλιο της όποιας κυβέρνησης, τότε σήμερα θα ζούσαμε ήδη σε ένα αγγελικά πλασμένο κόσμο και δε θα βλέπαμε ούτε τα έκτροπα που λαμβάνουν χώρα εντός και εκτός γηπέδων, αλλά ούτε περιστατικά βίας στα σχολεία μας. Αν μου έδιναν προσωπικά χίλια ευρώ κάθε φορά που ένας Υπουργός ανακοίνωνε μέτρα για την «εξάλειψη» της βίας είτε στα σχολεία είτε στα γήπεδα, σήμερα πιθανώς να ήμουν πλούσιος και να μην διαβάζατε αυτό το άρθρο.
Χωρίς να θέλω να αμφισβητήσω την πρόθεση κανενός, θα ήταν καλό να διατυπωθεί πως για ακόμη μια φορά αναρμόδια πρόσωπα που πιθανώς να μην έχουν πάει και ποτέ στη ζωή τους σε κάποιο αγώνα αθλήματος στην Κύπρο, καλούνται να «εξαλείψουν» το φαινόμενο της βίας στα γήπεδα, με την εξαγγελία επιφανειακών μέτρων και τη ψήφιση μη εφαρμόσιμων νομοθεσιών, προσπαθώντας για μια ακόμη φορά να μας πείσουν πως το κεφάλαιο βία είναι κάτι που πηγάζει μόνο μέσα από τα στέκια του χουλιγκανισμού και όχι λόγω της αδυναμίας των θεσμών και των αξιωματούχων του κράτους να σχεδιάσουν και να υλοποιήσουν ένα όραμα με επίκεντρο την πρόληψη, με στόχο τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών μας μέσω της Παιδείας και άλλων παραμέτρων.
Το φαινόμενο της βίας δεν μπορεί να περιοριστεί -πόσο μάλλον να «εξαλειφθεί»- ούτε με την Κάρτα Οπαδού του Ιωνά, ούτε με τις περιφράξεις και του σεκιούριτι (στα σχολεία) του Χαμπιαούρη, αλλά ούτε με τα επιφανειακά μέτρα που προσπαθεί να τροχοδρομήσει η παρούσα Κυβέρνηση. Τέτοια μέτρα το μόνο που κατορθώνουν είναι να μετακύλισουν τη βία σε άλλα σημεία. Το μόνο βέβαιο είναι πως η βία δεν μπορεί να εξαλειφθεί όταν η κοινωνία μαστίζεται από προβλήματα φτωχοποίησης και εξαθλίωσης. Καλός ή κακός τα προβλήματα που κουβαλούν τα παιδιά μας, τα εκτονώνουν με αυτόν τον απαράδεκτο τρόπο, διότι ποτέ δε φροντίσαμε σαν κράτος να τα διαπαιδαγωγήσουμε και να τους καλλιεργήσουμε κουλτούρα η οποία να τάσσεται σθεναρά κατά της βίας και να τα κρατά μακριά από τις εξαρτησιογόνες ουσίες.
Το κλειδί δεν είναι άλλο από την πρόληψη. Μπορεί σε σχεδόν κανένα πολιτικό ή αξιωματούχο να μην αρέσει η ιδέα το έργο του να «φανεί» σε βάθος χρόνου και όχι επί της δικής του θητείας, όμως με τη λήψη επιφανειακών μέτρων δεν πάμε πουθενά. Το μόνο που καταφέρνουμε ως κοινωνία με αυτή την πρακτική είναι να μπαλώνουμε προσωρινά το φαινόμενο βίας που μαστίζει τη κυπριακή κοινωνία και να το διαιωνίζουμε. Τρανταχτό παράδειγμα η Κάρτα Οπαδού, που κάποιοι με ύφος χιλίων καρδιναλίων καμάρωναν πως έχουν αντιμετωπίσει το φαινόμενο της βίας στα γήπεδα την ώρα που οργανωμένα οπαδικά σύνολα έκλειναν ραντεβού εντός των πόλεων κάνοντας τα πάντα γυαλιά καρφιά και θέτοντας σε κίνδυνο τη ζωή συμπολιτών μας. Τώρα που οι οργανωμένοι οπαδοί επέστρεψαν στα γήπεδα ήντα χαπάρκα κύριε Ιωνά και κάθε Ιωνά;
Εάν δεν καθίσουν με αποφασιστικότητα θεσμοί, αξιωματούχοι, βουλευτές και αρμόδιοι σε ένα παρατεταμένο διάλογο ώστε να δουν το όλο ζήτημα της βίας στα σοβαρά -έχοντας προετοιμαστεί για ένα μακροχρόνιο σχεδιασμό διαπαιδαγώγησης των παιδιών μας- τότε θα συζητάμε τα ίδια ξανά και ξανά και το μόνο που θα καταφέρνουν όλοι αυτοί είναι να σερβίρουν στους πολίτες ξαναζεσταμένο φαΐ.
