Το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης εξέδωσε το απόγευμα τη γνωμοδότησή του στην υπόθεση του Αγίου Μαυρικίου – Θεωρείται απόφαση-σταθμός
Συγκεκριμένα, το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης αποφάσισε πως «η αποαποικιοποίηση στον Μαυρίκιο, δεν διενεργήθηκε νόμιμα και ως εκ τούτου η Βρετανία πρέπει να αποχωρήσει το συντομότερο δυνατόν».Μάλιστα στην απόφαση επισημαίνεται πως η αποικιοκρατία συνιστά παραβίαση του διεθνούς δικαίου.
Θυμίζουμε πως το νησί Μαυρίκιος στον Ινδικό Ωκεανό και πρώην αποικία της Βρετανίας. Ζητούσε γνωμάτευση του Δικαστηρίου κατά πόσον είναι νόμιμο, με βάση το διεθνές δίκαιο, η Βρετανία να κατέχει έδαφος του το οποίο χρησιμοποιεί ως στρατιωτική βάση.
Ενώπιον του δικαστηρίου, είχαν αγορεύσει εκπρόσωποι 22 χωρών μεταξύ των οποίων και η Κύπρος, της οποίας το 3% του εδάφους της χρησιμοποιείται από την Βρετανία ως στρατιωτική βάση.
Σύμφωνα με δελτίο Τύπου που αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα του Δικαστηρίου στη γνωμοδότησή του το Δικαστήριο ομόφωνα αποφάσισε ότι έχει την δικαιοδοσία να δώσει αυτή την συμβουλευτική γνωμοδότηση.
Με δώδεκα ψήφους υπέρ και δύο εναντίον αποφάσισε ότι θα συμμορφωθεί με το αίτημα για την συμβουλευτική γνωμοδότηση.
Με δεκατρείς ψήφους υπέρ και μία εναντίον εξέφρασε την άποψη ότι, λαμβάνοντας υπόψη το διεθνές δίκαιο, «η διαδικασία τερματισμού της αποικιοκρατίας (decolonization) του Μαυρικίου δεν ολοκληρώθηκε νόμιμα όταν η χώρα προχώρησε στην ανεξαρτησία της το 1968, μετά τον διαχωρισμό του Αρχιπελάγους Τσάγκος».
Επίσης με δεκατρείς ψήφους υπέρ και μία εναντίον το Δικαστήριο γνωμοδότησε ότι το Ηνωμένο Βασίλειο «έχει την υποχρέωση να θέσει τέρμα στην διοίκηση από το ίδιο του Αρχιπελάγους Τσάγκος το συντομότερο δυνατόν».
Με την ίδια αναλογία ψήφων το διεθνές σώμα εξέφρασε την θέση ότι «όλα τα κράτη μέλη έχουν την υποχρέωση να συνεργαστούν με τα Ηνωμένα Έθνη για να ολοκληρωθεί ο τερματισμός της αποικιοκρατίας (decolonization) του Μαυρικίου».
Στη γνωμοδότησή του το Δικαστήριο κάνει, μεταξύ άλλων, αναφορά στο Χάρτη του ΟΗΕ καθώς και στο ψήφισμα 1514(XV) της 14ης Δεκεμβρίου 1960 της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ για την απόδοση της ανεξαρτησίας σε χώρες και λαούς αποικιών καθώς και στην μετέπειτα διακήρυξη για τις αρχές του διεθνούς δικαίου σχετικά με τις φιλικές σχέσεις και την συνεργασία μεταξύ κρατών σύμφωνα με την Χάρτα του ΟΗΕ.
Σύμφωνα με την γνωμοδότηση αναγνωρίζοντας το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης ως ένα εκ «των θεμελιωδών αρχών του διεθνούς δικαίου», η διακήρυξη επιβεβαίωσε τον κανονιστικό χαρακτήρα της στη βάση του εθιμικού διεθνούς δικαίου.
Εκφράζει την άποψη ότι το ψήφισμα 1514 αποτελεί μια «καθοριστική στιγμή» στην εδραίωση της πρακτικής των κρατών για τερματισμό της αποικιοκρατίας.
Για τον διαχωρισμό της περιοχής του Αρχιπελάγους Τσάγκος από τον υπόλοιπο Μαυρίκιο το διεθνές δικαστικό σώμα αναφέρει ότι δεν ήταν βασισμένος στην «ελεύθερη και γνήσια έκφραση της βούλησης» του υπό αναφορά λαού.
Η γνωμοδότηση του Δικαστηρίου θα έχει προεκτάσεις τόσο στην Κύπρο όσο και σε άλλες χώρες, όπου η Βρετανία διατηρεί στρατιωτικές βάσεις είχε αναφέρει ο Γενικός Εισαγγελέας Κώστας Κληρίδης.
Θυμίζουμε πως ενώπιον του δικαστηρίου, είχαν αγορεύσει εκπρόσωποι 22 χωρών μεταξύ των οποίων και η Κύπρος, της οποίας το 3% του εδάφους της χρησιμοποιείται από την Βρετανία ως στρατιωτική βάση.
Στην αγόρευση του, εκπροσωπώντας την Κυπριακή Δημοκρατία, ο Γενικός Εισαγγελέας Κώστας Κληρίδης, είχε διατυπώσει τη θέση ότι το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση είναι το ίδιο αναφαίρετο όπως και η κυριαρχία ενός κράτους, σημειώνοντας ότι η αποικιοκρατία αποτελεί παραβίαση του διεθνούς δικαίου και του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών.
Σε δηλώσεις του στο Κυπριακό Πρακτορείο Ειδήσεων, ο κ. Κληρίδης είχε αναφέρει ότι η επιτυχής έκβαση της υπόθεσης θα είναι ένα πολύ σοβαρό νομικό όπλο, επισημαίνοντας ότι « το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης είναι και θα είναι πάντοτε σεβαστό και αναπαλλοτρίωτο ανεξάρτητα από τις συνθήκες που επικρατούσαν κατά την απόδοση ανεξαρτησίας».
