Προσχεδιασμένο έγκλημα ή έγκλημα εν βρασμώ ψυχής; Ποια ήταν τα κίνητρα του δράστη; Ήθελε και τα τρία θύματα του νεκρά; Το δολοφονικό παρελθόν του θα μπορούσε να είναι προμήνυα για το μέλλον; Δεκάδες αναπάντητα ερωτήματα για την οικογενειακή τραγωδία που εκτυλίχθηκε το πρωί της Πέμπτης στους Εργάτες, με φερόμενο θύτη έναν πατέρα και θύματα σύζυγό και γιο ενώ τραυματισμένος νοσηλεύεται και ο δεύτερος γιος του.
Της Γεωργίας Μιχαήλ
Σε καμία περίπτωση η πράξη του δράστη δε δικαιολογείται, αναφέρει η Εγκληματολόγος και Κοινωνιολόγος Δήμητρα Τσίτση, η οποία κλήθηκε από τη Cyprus Times, να αναλύσει από εγκληματολογικής σκοπιάς το διπλό φονικό.
«Το θέμα είναι υπό διερεύνηση άρα πρέπει να είμαστε λίγο προσεκτικοί, ωστόσο από εγκληματολογική σκοπιά το συγκεκριμένο φονικό δε φαίνεται να είναι προμελετημένο, ούτε οργανωμένο. Κι αυτό γιατί ένα τέτοιο έγκλημα ως συνήθως δεν αφήνει ίχνη και αποτελειώνει τα θύματα του με πιο εύκολο τρόπο. Συνήθως στα προμελετημένα εγκλήματα το φονικό όπλο είναι το όπλο κι όχι το μαχαίρι», αναφέρει η κυρία Τσίτση.
Τέτοιου είδους εγκλήματα, σημειώνει, τα οποία έχουν να κάνουν με ενδοοικογενειακά ζητήματα είναι είτε εγκλήματα πάθους είτε μίσους. «Μπορούμε να πούμε ότι φαίνεται να ήταν έγκλημα μίσους γιατί το μαχαίρι υποδηλώνει μίσος. Όταν οι μαχαιριές τέτοιων εγκλημάτων είναι πολλαπλές δείχνουν ότι κάτι πυροδότησε το μυαλό του δράστη στο να θολώσει και να κάνει ένα έγκλημα εν βρασμώ ψυχής. Στο έγκλημα μίσους προσπαθείς να αποτελειώσεις το θύμα σου με κάθε τρόπο».
Αυτό που όμως παίζει ρόλο, όπως εξηγεί η κυρία Τσίτση είναι το ιστορικό και οικογενειακό υπόβαθρο του. «Ο άνθρωπος δε γεννιέται εγκληματίας. Μπορεί να γεννηθεί κάποιος με ψυχική διαταραχή αλλά αυτό δε σημαίνει ότι αυτόματα θα γίνει και δράστης».
Κληθείσα να σχολιάσει το γεγονός ότι ο φερόμενος δράστης διέπραξε και σε ηλικία 15 χρόνων πανομοιότυπο έγκλημα αναφέρει ότι «και στο παρελθόν, όπως αναφέρουν τα δημοσιεύματα, σκότωσε τραυματίζοντας πάλι με αιχμηρό αντικείμενο. Άρα φαίνεται ότι τα θύματα του τα αποτελειώνει με βάναυσο τρόπο, με μίσος. Ίσως να μην είναι σκοπός του να σκοτώσει τα θύματα αλλά να τους κάνει κακό. Καταλήγει όμως το θύμα γιατί το μένος το οποίο βγάζει το μυαλό του όταν θολώνει είναι τεράστιο. Γι’ αυτό ένα σενάριο είναι ότι υπάρχει πιθανότητα να αντιλήφθηκε την πράξη του στο δεύτερο θύμα, να προσπάθησε στο τρίτο θύμα αλλά να καθάρισε κάπως το μυαλό του και να τράπηκε σε φυγή».
Ξεκαθαρίζει, ωστόσο, ότι το παρελθόν του δε μπορούσε να προμηνύει το μέλλον. Παρόλα αυτά όμως αναφέρει ότι είναι πιο εύκολο για κάποιον που διέπραξε μία φορά έγκλημα να το ξανά κάνει καθώς η πρώτη φορά πάντα είναι η πιο δύσκολη.
Ερωτηθείσα εάν το γεγονός ότι εντοπίστηκε σε κατάσταση σοκ υποδηλοί ότι ίσως να αισθανόταν τύψεις παρά το γεγονός ότι ο ίδιος ισχυρίστηκε ότι δε θυμόταν το έγκλημα, η κυρία Τσίτση σημειώνει ότι «99% των θυτών που έδρασαν εν βρασμώ ψυχής μετανιώνουν για την πράξη τους». Και συμπληρώνει ότι «όταν ένας άνθρωπος που είχε θολώσει το μυαλό του αντιληφθεί την πράξη την οποία διέπραξε μπορεί να νιώσει τύψεις χωρίς όμως να έχει πλήρη εικόνα του κακού που διέπραξε».
