Χρόνιο τείνει να γίνει το πρόβλημα με τους σχολικούς συνοδούς. Με τη σχολική χρονιά να ξεκινάει σήμερα για τη Μέση Εκπαίδευση και την ερχόμενη εβδομάδα για τη Δημοτική, τα προβλήματα φαίνεται να μην έχουν επιλυθεί. Υπουργείο Παιδείας και Σχολικές Εφορείες βρίσκονται στη γωνιά ενώ στην αντίπερα όχθη γονείς παιδιών με αναπηρίες και συνοδοί ζητούν να γίνεται σωστή αξιολόγηση και αιτιολόγηση των αποφάσεων που παίρνονται.
Της Γεωργίας Μιχαήλ
Έντονα ενοχλημένοι συνεχίζουν να είναι οι γονείς για το θέμα των σχολικών συνοδών, επιρρίπτοντας ευθύνες στο Υπουργείο Παιδείας, που με τη σειρά του «ρίχνει το μπαλάκι» στις σχολικές εφορείες. Από πλευράς τους οι συνοδοί πάνε στα σχολεία χωρίς καμία προηγούμενη ενημέρωση υποδεικνύοντας την ανάγκη για αλλαγή της πολιτικής που ακολουθείται.
Στα σχολεία οι συνοδοί με… βάρκα την ελπίδα
Πρεμιέρα για Γυμνάσια, Λύκεια και Τεχνικές Σχολές και οι συνοδοί έφθασαν σήμερα στα σχολεία χωρίς να γνωρίζουν τους μαθητές με τους οποίους αναμένεται να «πορευθούν» την υπόλοιπη σχολική χρονιά.
«Πάμε στα σχολεία με βάρκα την ελπίδα. Δε γνωρίζουμε τους μαθητές που αναλαμβάνουμε αλλά κυρίως δε γνωρίζουμε το ιστορικό τους γιατί θεωρείται προσωπικό δεδομένο», ανέφερε στη Cyprus Times ο σχολικός συνοδός και ένας εκ των δύο ιδρυτών του Συνδέσμου Σχολικών Συνοδών Μιχάλης Χαραλάμπους.
Κάτι τέτοιο θεωρείται παράλογο καθώς σύμφωνα με τον κύριο Χαραλάμπους στο παρελθόν έτυχε όταν πλησίαζε η λήξη της σχολικής χρονιάς συνοδός να μάθει ότι ο μαθητής που είχε υπό την επίβλεψη του έπασχε από επιληψία. «Δεν τον είχαν ενημερώσει γιατί θεωρείται ιατρικό προσωπικό δεδομένο. Αντιλαμβάνεστε τι μπορούσε να γίνει αν ο μαθητής είχε κάποιο επεισόδιο επιληψίας κατά τον σχολικό χρόνο», ανέφερε.
Μέχρι 2 παιδιά αλλιώς θέμα ασφάλειας
Ο κύριος Χαραλάμπους εξήγησε ότι υπάρχουν διάφορες περιπτώσεις παιδιών που όντως σε κάποιες είναι εφικτό ο συνοδός να έχει υπό την ευθύνη του δύο μαθητές. «Από τρία και πάνω υπάρχει θέμα ασφάλειας. Υπάρχουν παιδιά που πρέπει απλά να τους πας το φαγητό τους, να τους κάνεις μία αγκαλιά, να μιλήσεις για λίγο μαζί τους. Στις περισσότερες περιπτώσεις όμως οι μαθητές χρειάζονται αποκλειστικό συνοδό. Μπορεί να πρόκειται για μαθητές σε τροχοκάθισμα, που έχουν εκρήξεις θυμού ή πανικού».
Αίτημα των συνοδών, ανέφερε, είναι να γίνεται σωστή αξιολόγηση, να λαμβάνονται υπόψη όλοι οι εμπλεκόμενοι και κυρίως η θέση των συνοδών που περνάνε πολλές ώρες με τα παιδιά στη διάρκεια της ημέρας.
«Κανονικά θα έπρεπε να ζητείται έκθεση από τους συνοδούς. Να δίνουμε τις διαπιστώσεις μας ούτως ώστε να τις μελετήσει το επιστημονικό προσωπικό του Υπουργείου Παιδείας για να βγάλουν και τα ανάλογα συμπεράσματα. Αν γινόταν κάτι τέτοιο θα μπορούσαμε άμεσα να επιλύσουμε θέματα τα οποία παρουσιάζονται, από τα πιο απλά μέχρι τα πιο σύνθετα», σημείωσε.
Οι συνοδοί και οι μαθητές σε αριθμούς
Όσον αφορά των αριθμών των συνοδών αλλά και των μαθητών που χρειάζονται συνοδό ο κύριος Χαραλάμπους αναφέρθηκε στα στοιχεία που κατατέθηκαν ενώπιον της Επιτροπής Παιδείας της Βουλής στις 25 Αυγούστου. «Συνολικά είναι 1111 συνοδοί για 2344 παιδιά. 813 συνοδοί για 1808 μαθητές στη Δημοτική Εκπαίδευση και 298 συνοδοί για 536 μαθητές στη Μέση».
Παρά το γεγονός, σημείωσε, που το Υπουργείο Παιδείας κάνει λόγο για αυξημένο αριθμό συνοδών, ο Σύνδεσμος δέχεται καταγγελίες από αρκετούς ότι δεν ανανεώθηκαν οι συμβάσεις τους.
Ανέφερε μάλιστα ότι εντός του μήνα θα υπάρξει συνάντηση με τους γονείς μαθητών που χρειάζονται συνοδό για να τεθούν επί τάπητος προβλήματα και εισηγήσεις.
Κλειστή η πόρτα του Υπουργείου για τους γονείς
Παρά το γεγονός ότι οι οργανωμένοι γονείς παιδιών που χρειάζονται συνοδούς έχουν ζητήσει πολλάκις να συναντηθούμε με τον Υπουργό Παιδείας κάτι τέτοιο δεν έγινε ποτέ, ανέφερε στη Cyprus Times η Πρόεδρος Σύνδεσμου Στήριξης Ατόμων με Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής με/χωρίς Υπερκινητικότητα (ΔΕΠΥ) Κύπρου, Μαρίνα Γεωργίου.
«Ο υφιστάμενος Υπουργός Παιδείας μας έχει κλειστές τις πόρτες. Το μόνο που κάνει είναι να μας απαντάει με ανακοινώσεις. Απρόσωπες και ανώνυμες. Τα παιδιά μας είναι περιθωροποιημένα».
Τόνισε δε ότι το Υπουργείο Παιδείας ρίχνει το μπαλάκι των ευθυνών στις Σχολικές Εφορείες, οι οποίες διαμηνύουν ότι θα κάνουν ότι μπορούν. «Ο ρόλος των σχολικών εφορειών είναι να προσλαμβάνουν τους σχολικούς συνοδούς. Δε μπορούν να αποφασίσουν πόσα παιδιά θα έχει ο κάθε συνοδός. Αυτή είναι απόφαση των Επαρχιακών Επιτροπών του Υπουργείου Παιδείας. Αυτές είναι υπεύθυνες να αποφασίσουν εάν ένα παιδί θα έχει αποκλειστικό ή όχι συνοδό, να αιτιολογούν την απόφαση τους», ανέφερε.
Πρόσθεσε ότι στο Υπουργείο επικαλούνται νομοθεσία η οποία δεν υπάρχει για να μην προσφέρεται αποκλειστικός συνοδός. «Στη νομοθεσία δε λέει να έχει ή όχι αποκλειστική συνοδό ή να τη μοιράζεται ένας μαθητής. Αντίθετα μέσα στις πρόνοιες των άρθρων της νομοθεσίας και των κανονισμών λέει να καλύπτονται οι εξατομικευμένες ανάγκες των παιδιών. Άρα τι σημαίνει αυτό. Πρέπει να βλέπει τις ανάγκες του κάθε παιδιού, να τις αξιολογεί και υπάρχουν διάφορες εκθέσεις από γιατρούς που προσκομίζουν οι γονείς και έκθεση από τον γιατρό, τον εκπαιδευτικό ψυχολόγο του Υπουργείου, των ειδικών παιδαγωγών, των εξωτερικών λειτουργών. Οπότε έπρεπε να ξέρουν τις ανάγκες του κάθε παιδιού».
Σημαντικό σημείωσε είναι το Υπουργείο Παιδείας να αναφέρει και πόσες αιτήσεις που ζητούσαν συνοδό απορριφθήκαν.
«Ζητούμε εφαρμογή της νομοθεσίας… Αιτιολογήστε»
Εκείνο που ζητούν σαν γονείς, ανέφερε ο κυρία Γεωργίου, είναι οι επαρχιακές επιτροπές να τηρούν την υφιστάμενη νομοθεσία, να συμπληρώνουν τη σχετική έκθεση του άρθρου 13 και να αναφέρουν ξεκάθαρα αν το παιδί χρειάζεται συνοδό, πόσες ώρες χρειάζεται, γιατί τον χρειάζεται, τι ικανότητες απαιτούνται.
«Είναι και θέμα ασφάλειας. Σκεφτείτε ένα παιδί που έχει κρίσεις επιληψίας και μοιράζεται συνοδό με ένα άλλο παιδί που έχει υπερκινητικότητα ή είναι σε τροχοκάθισμα, αν το ένα το παιδί θέλει να πάει στο αποχωρητήριο τότε τα άλλα παιδιά τι θα γίνουν», διερωτήθηκε.
Σε αντίθεση με το Υπουργείο η κυρία Γεωργίου ανέφερε την ευαισθησία που επιδεικνύουν οι βουλευτές της Επιτροπής Παιδείας της Βουλής. «Την ερχόμενη Τετάρτη θα βρεθούμε στη συνεδρία της Επιτροπής Παιδείας, με τους βουλευτές να επιδεικνύουν μεγάλη ευαισθησία για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε».
