Χαλαρή ομοσπονδία, με αποκέντρωση των αρμοδιοτήτων της κεντρικής κυβέρνησης και αναβάθμιση των εξουσιών των συνιστωσών πολιτειών. Αυτή είναι -για τον Νίκο Αναστασιάδη- η λύση στην εξίσωση της επανέναρξης των διαπραγματεύσεων με προοπτικές επιτυχούς κατάληξης. Πώς όμως φτάσαμε μέχρι εδώ;
Η άρνηση της Τουρκίας να συζητήσει κάτι πέραν της λύσης δύο κρατών, στην ουσία «ξύπνησε» κάτι που έβαλε στο τραπέζι ο Γλαύκος Κληρίδης και αναβιώνει μετά τα όσα άκουσε ο Πρόεδρος από τον Τσαβούσογλου στη μυστική συνάντηση της Νέας Υόρκης. Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι ο Τούρκος υπουργός εξωτερικών εμφανίστηκε αδιάλλακτος ως προς την αλλαγή της μορφής της λύσης, μπαίνοντας μάλιστα στα… χωράφια του “take it or leave it”.
Με τη σειρά του ο Πρόεδρος κατέστησε σαφές ότι δεν τίθεται ζήτημα συμφωνίας μιας λύσης δύο κρατών, αφήνοντας να νοηθεί ότι η ε/κ πλευρά δεν μπορεί να ξεπεράσει τα όρια της «αποκεντρωμένης» ομοσπονδίας. Και μπορεί να μην πήρε ξεκάθαρη απάντηση, εντούτοις ο Τούρκος αξιωματούχος επέδειξε διάθεση να μελετήσει την πρόταση και να επανέλθει. «Κλειδί» αποτελούν οι αρμοδιότητες που αφορούν το τρίπτυχο εξωτερική πολιτική – ενέργεια, άμυνα και οικονομία.
Σε περίπτωση που οι προσεγγίσεις πλησιάσουν, τότε τα δύο μέρη θα μπουν σε μια διαπραγμάτευση για τον καθορισμό των εξουσιών που θα έχουν αφενός οι πολιτείες και αφετέρου η κεντρική κυβέρνηση. Κάτι που σημαίνει ότι εν μέρει θα αλλάξει η βάση των διαπραγματεύσεων μιας και ως εκ των πραγμάτων θα προκύψει αναίρεση συγκλίσεων που είχαν επιτευχθεί στο παρελθόν
Αυτό είναι ένα από τα κύρια επιχειρήματα του ΑΚΕΛ κατά της πρότασης Αναστασιάδη. Αρνητικά προσεγγίζει το ενδεχόμενο και η πλειοψηφία των κομμάτων του ενδιάμεσου χώρου, αν και δεν έχουν πει ακόμη την τελευταία τους λέξη.
Απών ο Ακιντζί
Η Τουρκία κατάφερε να αφήσει εκτός παιχνιδιού τον Μουσταφά Ακιντζί, ο οποίος από τη μια προσπαθεί να εξέλθει της απομόνωσης και από την άλλη βλέπει το πολιτικό του μέλλον να είναι πιο αβέβαιο από ποτέ. Εξού και η πρόσφατη έντονη αντίδραση του για τις άτυπες διαβουλεύσεις ανάμεσα στην ε/κ πλευρά και την Τουρκία.
Προς το παρόν άτυπο ρόλο συνομιλητή ανέλαβε ο «υπουργός εξωτερικών» του ψευδοκράτους, οι θέσεις του οποίου είναι απόλυτα ταυτισμένες με την Άγκυρα.
