Από τη «λάμψη» της αποφοίτησης στο δύσβατο δρόμο της επαγγελματικής αποκατάστασης – Ποιες δυσκολίες αντιμετωπίζουν οι Κύπριοι απόφοιτοι μετά την ολοκλήρωση των σπουδών τους
Του Νικόλα Πέτρου Καπαρτή
Αδιαμφισβήτητα μια από τις σημαντικότερες στιγμές της ζωής ενός νέου ανθρώπου είναι η στιγμή που ανεβαίνει στην εξέδρα της Πρυτανείας του Πανεπιστήμιου φορώντας την τήβεννο και περιμένει να πάρει από το χέρι του Πρύτανη το Πτυχίο του, την ώρα που οι φίλοι και οι οικείοι του να βρίσκονται εκεί συγκινημένοι για να συγχαρούν το αγαπημένο τους πρόσωπο για αυτή του την ακαδημαϊκή του επιτυχία.
Είναι η στιγμή που όλοι οι απόφοιτοι και οι οικογένειες τους βάζουν τα «καλά» τους και συγκεντρώνονται στο προκαθορισμένο χώρο της τελετής αποφοίτησής του εκάστοτε Πανεπιστημίου για γιορτάσουν αυτή τη σημαντική στιγμή. Είναι η στιγμή που ο κάθε απόφοιτος ανασύρει από τη μνήμη του όλες τις όμορφες και δύσκολες στιγμές που πέρασε κατά τα φοιτητικά του χρόνια και αισθάνεται υπερηφάνεια που πέτυχε τελικά το στόχο του.
Τι συμβαίνει όμως όταν τα λαμπερά φώτα των τελετών αποφοίτησης σβήσουν; Πώς οι νέοι ενσωματώνονται στην αγορά εργασίας μετά από 12-14 χρόνια (σχολείο, πανεπιστήμιο ή και στρατιωτική θητεία για τους άρρενες) συνεχούς εκπαίδευσης;
Απόφοιτη του Τμήματος Επιστήμων Αγωγής του Πανεπιστημίου Κύπρου μιλά στη Cyprus Times για το δικό της αγώνα για επαγγελματική αποκατάσταση και τις δυσκολίες που βιώνουν με τους συμφοιτητές στην προσπάθεια εξεύρεσης εργασίας. «Το να βρεις δουλειά ως δασκάλα είναι πάρα πολύ δύσκολο, λόγω των χρημάτων που σου δίνουν», εξηγώντας πως στα φροντιστήρια σε προσλαμβάνουν κυρίως ως pat-time (4,5-6 ώρες) και με τα χρήματα που δίνουν, δε φτάνουν ούτε τον κατώτατο μισθό.
«Για παράδειγμα», συνέχισε, «για τους νηπιαγωγούς είναι λίγο πιο εύκολο να βρουν full-time δουλειά, διότι τους χρειάζονται το πρωί και σχολάνε η ώρα τρεις το απόγευμα. Ενώ ως δασκάλα είναι πολύ πιο δύσκολο να βρεις κάτι που τα λεφτά να σε ικανοποιούν. Άρα αν δεν μένει στο σπίτι μαζί με τους δικούς σου και νοικιάζεις, είναι πολύ δύσκολο να βρεις δουλειά σε αυτό τον τομέα που να καλύπτει τις βασικές σου ανάγκες».
Ακολούθως αναφέρθηκε στην ταλαιπωρία που βιώνουν οι απόφοιτοι εκπαιδευτικοί για να μπουν στη λίστα διορισίμων. «Είναι πολύ δύσκολο, διότι πρέπει να καταθέσεις το πτυχίο, να αφιερώσεις χρήματα και χρόνο κλπ», συμπλήρωσε.
«Εγώ προσωπικά πέρασα πάρα πολύ δύσκολα την περίοδο που έψαχνα δουλειά και να βρω κάτι που να μου αρέσει και είναι κοντά στο στοιχείο μου. Περνάς δύσκολα διότι δεν ξέρεις αν θα βρεις κάτι ή όταν βρεις αν θα είναι η σωστή επιλογή για εσένα. Εγώ προσωπικά στάθηκα τυχερή γιατί έκλεισα συμβόλαιο, όμως άλλους άκουσα ότι δεν τους κλείνουν συμβόλαια και τους εκμεταλλεύονται», υπογράμμισε.
Ερωτηθείσα αν απογοητεύονται οι απόφοιτοι από τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν στην προσπάθεια για εξεύρεση εργασίας, απάντησε πως «είναι πολύ δύσκολο να βρεις δουλειά και στους υπόλοιπους κλάδους. Δηλαδή, αν δεν έχει κάποιος δική του ή οικογενειακή δουλειά, είναι πάρα πολύ δύσκολο να βρει δουλειά που η αμοιβή του να ανταποκρίνονται στις ανάγκες του».
«Όταν βγουν στην αγορά εργασίας δέχονται “χαστούκια”»
Μιλώντας στη Cyprus Times για το θέμα, ο Υπεύθυνος του Τμήματος Νέων Εργαζομένων της ΕΔΟΝ-Επαρχίας Λευκωσίας-Κερύνειας, Μόδεστος Αργυρού, υπέδειξε πως «οι νέοι όταν τελειώνουν τις σπουδές τους είναι ενθουσιασμένοι, όμως όταν βγουν στην αγορά εργασίας δέχονται “χαστούκια” και απογοητεύονται, μόλις έρθουν αντιμέτωποι με την πραγματικότητα».
Εξήγησε δε, πως «οι νέοι απογοητεύονται, διότι διαπιστώνουν πως όλα αυτά τα δύσκολα χρόνια που πέρασαν για να πάρουν το πτυχίο, δύσκολα θα ανταμειφθούν. Αυτό συμβαίνει κυρίως διότι υπάρχει εκμετάλλευση από κάποιους εργοδότες, με το πρόσχημα της απειρίας».
Επισημαίνει πως «μεγάλο προβληματισμό προκαλεί στους νέους το γεγονός ότι δεν μπορούν να βρουν δουλειά στο δικό τους τομέα ή αν βρουν κάτι σχετικό με τον τομέα τους, δεν θα τους ικανοποιεί εργασιακά ή μισθολογικά, και εν τέλη μπαίνουν στη διαδικασία να ψάξουν κάτι σε άλλο τομέα, απλά και μόνο γιατί πρέπει να βρουν δουλειά και να βιοποριστούν».
Αναφερόμενος στα δικά του βιώματα εξηγεί: «Για παράδειγμα εγώ τελείωσα Ιστορικός στην Ελλάδα. Στην Κύπρο δεν μπορείς να βρεις δουλειά ως Ιστορικός μέσα στα Δημόσια Σχολεία, διότι πρέπει να γίνεις Φιλόλογος».
«Στην Ελλάδα έχουν ξεχωριστές καθηγητές που κάνουν Ιστορία και άλλους που κάνουν Νέα Ελληνικά, Αρχαία και Λατινικά. Στην Κύπρο είσαι υπόχρεος να τα κάνεις όλα», υπογράμμισε καταληκτικά.
