«Διαφορετική» από τις άλλες η δουλειά του δημοσιογράφου… άκρως ενδιαφέρουσα για πολλούς. Αυτούς που είναι «απ’ έξω». Γιατί; Λογικά επειδή υπάρχει η αντίληψη ότι ένας δημοσιογράφος είναι πάντα παρών σε μεγάλα και σημαντικά γεγονότα. Στην πρώτη γραμμή που λένε… Δεν έχουν κι άδικο. Ίσως και γιατί στον δημοσιογράφο πέφτει ο… κλήρος να μαθαίνει την είδηση πρώτος.
Για τους «από μέσα»…; Καθημερινό τρέξιμο από το πρωί μέχρι το βράδυ, άγχος να είσαι πάντα εκεί, να προλάβεις, να μην αργήσεις, να βγάλεις την είδηση πρώτος αλλά να την βγάλεις και σωστά, να την μεταφέρεις σωστότερα, να ενημερώσεις, να μην προσβάλεις, να μην στεναχωρήσεις, να μην είσαι απάνθρωπος. Να είσαι πρώτα άνθρωπος και μετά δημοσιογράφος. Εγχείρημα δύσκολο, είτε το αντιλαμβάνεται κανείς, είτε όχι. Ειδικά για εμάς τους δημοσιογράφους «των site», που είναι τόσο εύκολο με το πάτημα ενός κουμπιού να «πούμε» τόσα πολλά. Η κριτική διαρκής… Όμως ένας δημοσιογράφος που πέρασε από διάφορα πόστα, τηλεόραση, ραδιόφωνο και έντυπα μέσα μπορεί να καταλάβει ότι το διαδίκτυο λόγω και της ταχύτητας με την οποία κινείται -αφήνοντας όλα τα υπόλοιπα ώρες πίσω- πρέπει να είναι διπλά προσεκτικός αφού δεν έχει την πολυτέλεια του χρόνου να φιλτράρει ξανά και ξανά την πληροφορία. Μεγάλο στοίχημα…
Και στο μεταξύ τηλέφωνα που χτυπάνε ασταμάτητα, πληροφορίες, ειδοποιήσεις, συζητήσεις σε αίθουσες σύνταξης, ανταλλαγή απόψεων, η απόφαση που πρέπει να πάρεις, το ξύπνημα ώρες άγριες, χρόνος ατελείωτος μπροστά στην οθόνη ενός υπολογιστή και πάει λέγοντας…
Κάπως έτσι θα περιέγραφα τα τελευταία τρία χρόνια της ζωής μου. Ένταση, πίεση και άγχος. Τι κι αν λένε πως όταν είναι δημιουργικό έχει θετικά αποτελέσματα. Παρηγοριά στον άρρωστο; Ίσως…
Και από την άλλη… μεγάλη ικανοποίηση!
Τρία χρόνια γεμάτα! Ειδήσεις που μας έκαναν να θυμώσουμε, να λυγίσουμε, να γελάσουμε, να αναρωτηθούμε ξανά και ξανά που στο καλό πάει αυτή η κοινωνία, ένταση, φωνές, από διαφωνίες μέχρι και καβγάδες, χαρές και χαμόγελα ικανοποίησης για το αποτέλεσμα. Και άνθρωποι πολλοί… Που βρέθηκαν στη μέση αυτού του δρόμου. Άνθρωποι που έγιναν άθελα τους πολλές φορές πρώτη είδηση, άνθρωποι που βοήθησες, άνθρωποι που αδίκησες. Συνεργάτες που ήρθαν κι έφυγαν, κι άλλοι που έμειναν. Όλοι όμως έδωσαν πολλά. Ελπίζω και να πήραν…
Ξεκινήσαμε 5-6 άνθρωποι αυτό το εγχείρημα που ονομάζεται Cyprus Times. Αυξηθήκαμε, μεγαλώσαμε, δυναμώσαμε, πήραμε μαθήματα, δώσαμε και μερικά και να μαστε τώρα εδώ, τρία χρόνια μετά. Να κυνηγάμε την είδηση όπως την πρώτη μέρα. Ίσως λίγο πιο εκπαιδευμένοι, λίγο πιο «υποψιασμένοι», πολύ πιο δυνατοί και σίγουροι. Εδώ… να λέμε με υπερηφάνεια ότι αυτή η προσπάθεια έφτασε τη Cyprus Times να είναι σήμερα στα τρία πρώτα ειδησεογραφικά portals της Κύπρου. Νούμερα θα μου πείτε… Ναι, αλλά μέσα τους κρύβουν την προσπάθεια μιας μεγάλης και δυνατής ομάδας που σήμερα έχω τη χαρά και τη σιγουριά να ονομάζω οικογένεια.
Σας ευχαριστώ που πιστέψατε…
Μύρια Αβρααμίδου
