Η προσφυγή για Οδυσσέα και οι πιθανότητες. Κι αν αποτύχει η Κυβέρνηση;

Η ευθεία σύγκρουση Αναστασιάδη-Οδυσσέα και η επιλογή του Ανώτατου Δικαστικού Συμβουλίου – Ερωτήματα και απαντήσεις για την τύχη μίας ενδεχόμενης προσφυγής

Όλοι δείχνουν το Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο, ως το μέσον επίλυσης της άνευ προηγουμένου ευθείας σύγκρουσης Προεδρικού-Οδυσσέα Μιχαηλίδη, που σίγουρα υποβόσκει εδώ και πολύ καιρό.

Ποια όμως μπορεί να είναι η τύχη μίας τέτοιας προσφυγής δυνάμει του άρθρου 153 του Συντάγματος ενώπιον του Ανώτατου Δικαστικού Συμβουλίου, δεδομένου ότι δεν υπάρχει στο Σύνταγμα καθαρή ερμηνεία περί της ανάρμοστης συμπεριφοράς, που όπως φαίνεται θα επικαλεστεί η Κυβέρνηση;

Υπάρχει εναλλακτική; Και τι γίνεται στην περίπτωση που η Κυβέρνηση προσφύγει στο Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο αλλά αποτύχει; Πως θα μπορούν να συνυπάρξουν Πρόεδρος Αναστασιάδης και Γενικός Ελεγκτής;

Η Cyprus Times ζήτησε επί του θέματος την άποψη ενός έγκριτου και έμπειρου νομικού, του Αντρέα Αγγελίδη.

Δύσκολη υπόθεση

«Η προσφυγή εν πάση περιπτώσει, δυνάμει του 153 άρθρου του Συντάγματος ενώπιον του Ανώτατου Δικαστικού Συμβουλίου, εμπεριέχει για αυτή την υπόθεση φοβερά μεγάλες δυσκολίες. Δε γνωρίζω όλες τις λεπτομέρειες και στοιχεία που δυνατόν να έχει συγκεντρώσει και να παρουσιάσει η Κυβέρνηση ή ο Γενικός Εισαγγελέας αλλά το βέβαιο είναι ότι εάν αποτύχει αυτή η αίτηση, τότε δε μπορώ να σκεφτώ σε πιο απύθμενο βάθος χάους θα έχουμε φτάσει ως προς την ομαλή λειτουργία του Συντάγματος» ανέφερε χαρακτηριστικά ο Αντρέας Αγγελίδης.

Η υπόθεση Ρίκκου… εντελώς άλλη υπόθεση!

Όσον αφορά τους συσχετισμούς που γίνονται με την υπόθεση Ρίκκου, ο κύριος Αγγελίδης ήταν ξεκάθαρος ότι εκεί υπήρχε ποινική καταδίκη άρα και διαφορετικά δεδομένα.

«Δεν υπάρχει στο Σύνταγμα κάποια ερμηνεία καθαρή για το τι σημαίνει συμπεριφορά τέτοια που να οδηγεί σε τερματισμό της υπηρεσίας ενός ανεξάρτητου αξιωματούχου. Στην περίπτωση Ρίκκου Ερωτοκρίτου, υπήρξε η ποινική καταδίκη, η οποία καταδείκνυε ότι υπήρχε όντως συμπεριφορά τέτοια που ήταν παράνομη. Πέραν αυτού, έκρινε το Δικαστικό Ανώτατο Συμβούλιο, συμπεριφορά τέτοια του τότε Βοηθού Γενικού Εισαγγελέα που ξεπερνούσε τα όρια τα επιτρεπτά και αποδεκτά κατά το Σύνταγμα και κατά το περί δικαίου συναίσθημα. Και όντως αποφάσισε ότι συνέτρεχε λόγος να αποφασίσει ότι πρέπει να τερματιστεί η υπηρεσία. Και να σας θυμίζω ότι το ίδιο το Σύνταγμα, το ίδιο το άρθρο τούτο, το 153 προβλέπει η οποιαδήποτε απόφαση του Ανώτατου Δικαστικού Συμβουλίου είναι δεσμευτική για τον Πρόεδρο που διορίζει, τόσον τους δικαστές του ανώτατου δικαστηρίου όσον και τους ανεξάρτητους αξιωματούχους. Αυτή είναι η διαφοροποίηση που εισάγαγε το Σύνταγμα. Εγώ που διορίζω στο δημόσιο δίκαιο, έχω την αρμοδιότητα και να τερματίσω τον διορισμό. Εδώ το σύνταγμα αφαίρεσε αυτό το δικαίωμα από τον Πρόεδρο που διορίζει και το άφησε να ελέγχεται η οποιαδήποτε άποψη, ή της Κυβέρνησης, ή του Προέδρου  ή και του Γενικού Εισαγγελέα από τους ανώτατους δικαστές, υπό την ιδιότητα τους ως ανώτατο δικαστικό συμβούλιο» εξηγεί ο κύριος Αγγελίδης.

Ερωτηθείς σχετικά, ο κύριος Αγγελίδης απάντησε ότι ασυζητητί πρόκειται υπό τις περιστάσεις για πολύ δύσκολο εγχείρημα, να αποδειχτεί δηλαδή το περί ανάρμοστης συμπεριφοράς.

Υπάρχει όμως εναλλακτική; Ο κύριος Αγγελίδης απαντά θετικά

«Εάν προχωρούσαν με τη διαδικασία του Ανώτατου Δικαστηρίου για σύγκρουση αρμοδιοτήτων, υπήρξαν και στο παρελθόν τέτοια αιτήματα και υπήρξαν λύσεις από το δικαστήριο που ήταν τομή δικαίου. Δεν είχε και σχέση με αυτή την τόση έντονη αντιδικία που κατάντησε να είναι και αντικείμενο καθημερινής δικαστικής κρίσης του κάθε πολίτη» είπε.

Δεν υπάρχει κάτι άλλο εκ του Συντάγματος αναφέρει ο κύριος Αγγελίδης, σημειώνοντας ότι προφανώς «ο δημόσιος αξιωματούχος δε μπορεί να πει, ξέρετε φεύγω από μόνος μου για να σταματήσει το πρόβλημα. Θα ήταν απεμπόληση ενός συνταγματικού καθήκοντος. Το καθήκον του είναι να ερευνά και να διαπιστώνει. Από την άλλη πλευρά, έχουμε φτάσει σε μια κατάσταση που πρέπει να σκεφτούμε τα πάντα από΄τη βάση τους. Μέχρι που φτάνει η διαπλοκή;»

Αν προσφύγει και αποτύχει… οφείλει να υπακούσει

Τι γίνεται όμως που τελικά η Κυβέρνηση προσφύγει στο Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο αλλά δεν δικαιωθεί; Εκεί είναι που θα δημιουργηθεί το μεγάλο πρόβλημα θεωρεί ο κύριος Αγγελίδη.

«Εκεί είναι που θα δημιουργηθεί το μεγάλο πρόβλημα. Πως θα λειτουργήσει ομαλά, αφενός  μεν η ανεξαρτησία αυτού του ανεξάρτητου οργάνου και παράλληλα η ομαλή λειτουργία του Συντάγματος. Δηλαδή, η κάθε ενέργεια που θα παίρνει αυτό το όργανο αν απορριφθεί η αίτηση, θα θεωρείται ότι είναι εχθρική κλπ. Θα υπάρχουν συνεχώς αντιδικίες. Σε τέτοιες περιπτώσεις δύο ανώτατα θεσμικά όργανα του κράτους όταν αντιληφθούν ότι υπάρχουν κάποια θέματα που πρέπει να επιλύσουν, με μια κοινή λογική, φροντίζουν να μην αφήσουν το θέμα να καταστεί θέμα προς δημόσια συζήτηση και γιατί όχι, αποφάσεις του κάθε απλού πολίτη υπέρ της μιας ή της άλλης άποψης».

Πρέπει κανείς να τα σταθμίσει όλα υποδεικνύει ο Αντρέας Αγγελίδης. «Ο Γενικός Ελεγκτής παίρνοντας κάποιες αποφάσεις θα υπόκειται πάντα υπό τη δαμόκλειο σπάθη του ‘υπερέβεις τα όρια της καλής συμπεριφοράς και τότε θα σε πάρουμε ενώπιον του Ανώτατου Δικαστικού Συμβουλίου’; Ας γίνει αίτηση για σύγκρουση αρμοδιοτήτων, υπάρχει ειδικό άρθρο του συντάγματος, υπάρχει ειδική διαδικασία, έπρεπε να γίνει, δεν έγινε. Τώρα το μόνο που μένει να γίνει είναι αυτό της διαδικασίας του τερματισμού που επιμένω είναι μια διαδικασία που είναι πολύ δύσκολο να επιτύχει με βάση τα όσα ξέρουμε μέχρι σήμερα και αν αποτύχει θα δημιουργήσει κατάσταση χάους» καταλήγει.