Σάββατο απόγευμα, μέρα ηλιόλουστη.
Είναι βέβαιο πια, ότι η βαρυχειμωνιά του Μάρτη και η κλεισούρα που βιώσαμε τους προηγούμενους μήνες, πλέον αποτελούν παρελθόν. Όλα είναι ανθισμένα κι ο αέρας έχει μια αρωματισμένη φρεσκάδα. Ο ήλιος χαϊδεύει το πρόσωπό μου και ο ουρανός έχει εκείνο το βαθύ γαλανό που είναι τόσο μαγικό που σε κάνει να νιώθεις δέος που βρίσκεσαι πάνω σ’ αυτό τον πλανήτη. Αυτή η μέρα έχει κάτι όμορφο να συνεισφέρει σε όλες τις αισθήσεις, μέχρι στιγμής πλην της γεύσης, να που όμως ακολουθώντας τη μουσική καταλήγω στην αυλή του Lidl Food Academy!
Εκεί, τα τραπέζια είναι στολισμένα με λαγουδάκια και πανέμορφες, κόκκινες τουλίπες. Υπάρχουν δύο λευκά κιόσκια, κάτω από τα οποία παιδάκια στολίζουν με ζωηράδα πασχαλινά μπισκότα με την καθοδήγηση ειδικών στο χόμπι. Κάθομαι σ΄ ένα τραπέζι.
Με καλωσορίζει μια κοπέλα και με ρωτά αν θέλω καφέ, τσάι ή λεμονάδα.
Απογευματινό, απολαυστικό καφεδάκι στο Lidl Food Academy: ό,τι πρέπει.
Πάντα απολαμβάνω περισσότερο τον καφέ μου όταν είμαι μόνη, γιατί μου δίνει την ευκαιρία να χαζεύω γύρω μου. Ζουμάρω σε πρόσωπα, πλάθω σενάρια για το ποιοι είναι, τι κάνουν, τι τους κάνει να χαμογελούν, ποια είναι τα όνειρά τους, οι μεγαλύτερές τους επιθυμίες. Αυτό το ονειροπόλημα πάντα μου δίνει μια αίσθηση ότι στον πυρήνα μας ως οντότητες πάνω σε αυτό το πλανήτη, είμαστε, κατά βάθος, όλοι ίδιοι. Απέναντί μου, ένα νεαρό ζευγάρι αρπάζει την ευκαιρία να ρουφήξει λίγο ήλιο και να χαλαρώσει, ενώ το κοριτσάκι τους είναι πίσω και στολίζει μπισκότα, και συχνά – πυκνά τρέχει από το κιόσκι και τους δείχνει με περηφάνια τις διακοσμήσεις της. Ένας πατέρας απολαμβάνει ένα γλυκό με την κόρη του. Κορίτσια με γαλάζια φορέματα περιφέρονται στο χώρο ανάλαφρα, φροντίζοντας να είναι όλοι ευχαριστημένοι. Μια παρέα με αγόρια έρχεται με διάθεση για φλερτ. Δύο φίλες φεύγουν, κι έρχεται μια μαμά με την κόρη της. Μια μεγάλη οικογένεια -παππούς, γιαγιά, μπόμπιρες και γονείς- κάθεται σε ένα τραπέζι, κόσμος κάθε τύπου και ηλικίας πάει κι έρχεται. Νομίζω σε αυτό συντείνει η ατμόσφαιρα. Είναι χαλαρή, ευχάριστη.
Λέω να τα δοκιμάσω όλα κι έτσι αποφασίζω να γυρίζω κι εγώ τον τροχό της τύχης. Δεν κερδίζω κάτι. «Γύρισε ξανά!» μου λέει η κοπέλα με το γαλάζιο φόρεμα. Λοιπόν, αυτόν τον τροχό της τύχης, τον γυρίζεις μέχρι να κερδίσεις! Μπορώ να διαλέξω ότι θέλω από τα καλαθάκια με τα κεράσματα. Πιάνω ακόμα ένα καφέ για ν’ απολαύσω περισσότερο τη σοκολάτα μου.
Πριν φύγω περνώ και από το photobooth για μια αναμνηστική, πασχαλινή φωτογραφία. Συνήθως αποφεύγω να φωτογραφίζομαι, αλλά είδα ένα κοριτσάκι που πόζαρε και σκέφτομαι ότι θα αφήσω τη φώτο μου κάτω από την πόρτα της κολλητής μου που έχω την τύχη να είναι και γειτόνισσα μου. Έτσι, για να ξέρει τι έχασε. Λίγα λεπτά αργότερα χαζεύω το σέλφι μου ανάμεσα σε κατακόκκινα αυγά και σκάω στα γέλια.
Βγαίνοντας από τη Lidl Food Academy για να συνεχίσω τη Σαββατιάτικη μου βόλτα, αγοράζω και πανέμορφες λαμπάδες για τ’ ανιψάκια και το βαφτιστήρι μου από το Χαμόγελο του Παιδιού και τον Αντικαρκινικό που βρίσκονταν έξω από την LFA.
Όλα κομπλέ! Τώρα είμαι έτοιμη για το Πάσχα!
