«Διατηρώ την εν Χριστώ ελπίδα ότι με την Ανάσταση του Κυρίου μας θα έλθει και το φως στο σκοτάδι αυτής της πανδημίας» τονίζει μεταξύ άλλων στο πασχάλιο μήνυμά του ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής Θεόδωρος Β΄.
Και ο Αλεξανδρινός Προκαθήμενος επισημαίνει επίσης ότι «το Πάσχα στέκεται ακλόνητο σε εξωτερικές συνθήκες, κι όταν αυτές ονομάζονταν μαρτύριο και κατακόμβες, εξορία, φυλακές, διωγμοί και παγκόσμιες κρίσεις, όπως η σημερινή».
Ολόκληρο το πασχάλιο μήνυμα του Πατριάρχη Αλεξανδρείας Θεοδώρου έχει ως εξής:
Αγαπητοί αδελφοί και τέκνα εν Κυρίῳ πεφιλημένα και φωτόμορφα,
Δεν είναι λίγοι οι συνάνθρωποι οι οποίοι βιώνουν την τραγική πραγματικότητα του κόσμου μας από την πανδημία ως «σιωπή», ως «σιγή» ή, το χειρότερο, ως «απουσία» του Θεού.
Για εμάς, όμως, τους Ορθοδόξους Χριστιανούς, ο Θεός δεν είναι μια έννοια γενική, αόρατη και αφηρημένη. Δεν είναι μια ικανοποίηση της έμφυτης τάσης για θρησκεία. Ο Θεός των Πατέρων μας, ο εν Τριάδι Θεός, είναι σχέση, είναι κοινωνία, είναι προσωπικός Θεός. Η Αλήθεια μας, σαν απόψε, κρατώντας μας από το χέρι σφιχτά, μάς πέρασε από τον Θάνατο στη Ζωή. Μάς ανέστησε! Το Πάσχα, δηλαδή, το πέρασμα από τον τάφο στον θρίαμβο είναι για εμάς τους Χριστιανούς το ένα, το μοναδικό και το αδιαπραγμάτευτο βίωμα. Και δεν είναι βίωμα μόνον αυτής της περιόδου, είναι βίωμα ολόκληρης της ζωής μας, είναι το αιώνιο κήρυγμα της Εκκλησίας. Γι’ αυτό και το Πάσχα στέκεται ακλόνητο σε εξωτερικές συνθήκες, κι όταν αυτές ονομάζονταν μαρτύριο και κατακόμβες, εξορία, φυλακές, διωγμοί και παγκόσμιες κρίσεις, όπως η σημερινή.
Καμμία δύναμη δεν είναι ικανή να ανατρέψει τον Πασχάλιο χαρακτήρα της Εκκλησίας όσο απροσπέλαστο κι αν φαντάζει το μέλλον. Και ναι! Όταν οι εξωτερικές συνθήκες δυσκολεύουν, τότε δεν έχουμε τη «σιωπή», τη «σιγή» ή την «απουσία» του Θεού αλλά ερχόμαστε στην πλεονεκτική θέση να καταφεύγουμε στην πρόσωπον προς πρόσωπον κοινωνία και σχέση μαζί Του καθώς ανταποκρινόμαστε με νέα διάθεση στη σφοδρή, στην έντονη επιθυμία Του να φάγει μαζί μας και αυτό το Πάσχα, ως πράττει αδιατάρακτα όλους αυτούς τους αιώνες.
Στις δύσκολες συνθήκες ο Θεός μάς ομιλεί ευγλωττώτερα, μάς περιβάλλει με το δώρο της επιστροφής προς Εκείνον, μάς επιτρέπει να Τον αναζητήσουμε με περισσότερο και ειλικρινέστερο ένθεο πόθο. Άρα η δική μας ανταπόκριση στη βροντώδη φωνή του Θεού είναι και η ευθύνη μας ώστε να βρεθούμε ή όχι, ελεύθερα, αβίαστα, κάτω από την σκέπη Του. Η σκέπη του Θεού δεν είναι μια ευημερία κοσμική. Η σκέπη του Θεού είναι Σταυρός, όμως, και Ανάσταση. Η σκέπη του Θεού δεν είναι μια υπόσχεση για ευμάρεια υλική. Είναι μια κοπιαστική πορεία προς τον Γολγοθά, με Κυρηναίο τις ευχές της Παναγίας μας και των Αγίων και προορισμό τη Βασίλεια των Ουρανών.
Παιδιά μου,
Αυτό το Πάσχα ίσως βιώσουμε με εκτυπώτερο τρόπο την επιθυμία του Κυρίου να συμφάγει μαζί μας καθώς οι βιοτικές μέριμνες μοιάζουν να υποχωρούν μπροστά στην ημιτελή βιολογική παρουσία ενός και μόνο ιού και διαθέτουμε άλλο χρόνο αλλά και πρόσφορες καταστάσεις για να Τον κοινωνήσουμε μέσα μας. Άλλως τε «η βασιλεία του Θεού εντός υμών εστίν» (Λουκ. ιζ΄, 21). Οι κώδωνες θα ηχήσουν, εκείνο που είναι πιο σημαντικό είναι η δική μας αφύπνιση, η επιστροφή στον Πατέρα, η μετάνοια, η πασχαλινή ελπίδα, η αναμονή για να συναντήσουμε ο ένας το πρόσωπο του άλλου, η προσδοκία του να βρεθούμε όλοι μαζί εντός και εκτός των Ναών μας, η λαχτάρα μας να κοινωνήσουμε το Σώμα και το Αίμα Του.
Ο Πατριάρχης σας, από την Αποστολική Καθέδρα του Ευαγγελιστού Μάρκου, προσεύχεται για όλους σας, αίρει τον δικό του Σταυρό πονώντας και συναγωνιώντας με εσάς τα παιδιά μου, αλλά διατηρώ την εν Χριστώ ελπίδα ότι με την Ανάσταση του Κυρίου μας θα έλθει και το φως στο σκοτάδι αυτής της πανδημίας.
Με αυτές τις σκέψεις σάς ασπάζομαι, σάς ευλογώ, σάς συγχωρώ, επικαλούμαι στις ζωές σας το μέγα έλεος και την ευλογία του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος!
Χριστός Ανέστη, παιδιά μου!
Έχετε θάρρος! Ο Χριστός νενίκηκε τον κόσμον! (πρβλ. Ἰω. ιστ΄, 33)
