Πιστεύω ότι η πολιτεία δεν μπορεί να αναμένει από τους πολίτες της να είναι νομοταγείς όταν το ίδια το κράτος παρανομεί.
Του Γιάννου Γεωργιάδη
Δικηγόρος-Νομικός Σύμβουλος
Δυστυχώς γίναμε μάρτυρες μίας συνεχιζόμενης παρανομίας από μέρους του κράτους σε σχέση με τα περιοριστικά μέτρα που λαμβάνονται κατά επανάληψη από πέρσι τον Μάρτιο μέσω διαταγμάτων που εκδίδει ο Υπουργός Υγείας κατά παράβαση της ισχύουσας νομοθεσίας με όλες τις αρνητικές συνέπειες στους συμπολίτες μας και γενικά την κοινωνία.
Περαιτέρω το κράτος μέσω της αστυνομίας και της κατηγορούσαν Αρχής δηλαδή την Εισαγγελία της Αστυνομίας και το Γραφείο του Γενικού Εισαγγελέα επιμένει να επιβάλλει πρόστιμα και να προχωρεί με επίδοση ποινικών υποθέσεων κατά παράβαση της νομικής αρχής Nullum crimen, nulla poena sine lege, που σημαίνει στην ελληνική «κανένα έγκλημα, καμία ποινή χωρίς υφιστάμενο νόμο», μία βασική αρχή – που διέπει το Ποινικό Δίκαιο ,στην ευρωπαϊκή νομική επιστήμη και κατ’ επέκταση παγκόσμια. Δηλαδή δεν μπορεί να στοιχειοθετηθεί έγκλημα ή ποινή επ’ αυτού χωρίς προηγουμένως να υφίσταται νόμος που να προσδιορίζει τόσο τη συγκεκριμένη πράξη ως έγκλημα .
Συγκεκριμένα ο Υπουργός Υγείας εκδίδει τα λεγόμενα διατάγματα ,βάση του άρθρου 6 του περί Λοιμοκάθαρσης Νόμου (Κεφ.260) επικαλούμενος την προστασία της Δημόσιας Υγείας από τον κορωνοϊό, τα οποία δημοσιεύονται στην Επίσημη Εφημερίδα χωρίς να ακολουθούνται οι πρόνοιες του άρθρου 3(1) του Περί Καταθέσεως στη Βουλή των Αντιπροσώπων των Κανονισμών που Εκδίδονται με Εξουσιοδότηση Νόμου (Νόμος αριθμός 99/1989) σύμφωνα με το οποίο οποιαδήποτε κανονισμοί εκδίδονται από το Υπουργικό Συμβούλιο ή τον εξουσιοδοτημένο Υπουργό θα πρέπει να κατατίθενται στην Βουλή για έγκριση. Δηλαδή χωρίς να ακολουθηθεί η πρόνοια του πιο πάνω νόμου δεν μπορούν να έχουν ισχύ τα περιοριστικά μέτρα και ασφαλώς δεν μπορούν να τύχουν εφαρμογής για σκοπούς στοιχειοθέτησης αδικήματος εναντίον οποιουδήποτε πολίτη. Είναι επίσης κατάφορα άδικο να σέρνεται ο πολίτης στο δικαστήριο για ένα αδίκημα που δεν υπάρχει και την ίδια στιγμή η κατηγορούσα αρχή να ζητά και να πετυχαίνει αναβολές στην εκδίκαση της υπόθεσης παρά το γεγονός ότι υπάρχει ρητή γραπτή αυστηρή υπόδειξη από το Ανώτατο Δικαστήριο προς τα Επαρχιακά δικαστήρια που αναφέρει ότι η εκδίκαση αυτών των υποθέσεων θα πρέπει να γίνεται άμεσα χωρίς καθυστέρηση.
Θεωρώ επίσης αναγκαίο να αναφέρω ότι κακώς διαδόθηκε στον κόσμο η λανθασμένη πληροφορία ότι η Βουλή μέσω νόμου εξουσιοδότησε τον Υπουργό Υγείας να εκδίδει διατάγματα χωρίς την έγκριση της βουλής. Κάτι τέτοιο ουδέποτε έχει γίνει. Είναι λυπηρό το γεγονός ότι ενώ ο Γενικός Εισαγγελέας έσπευσε άμεσα να δημοσιεύσει ανακοίνωση στον τύπο για να διευκρινίσει τους λόγους για τους οποίους απόσυρε η κατηγορούσα αρχή ποινική υπόθεση, εναντίον συμπολίτη μας που είδε το φως της δημοσιότητας , για παραβάσεις του περί Λοιμοκαθάρσεως Νόμου εντούτοις απέφυγε όλο αυτό το διάστημα να τοποθετηθεί για την συνεχιζόμενη παρανομία από μέρους του κράτους που επίσης έχει δει το φως της δημοσιότητας σε σχέση με την έκδοση παράνομων περιοριστικών μέτρων που μάλιστα επηρεάζουν βασικά ανθρώπινα δικαιωμάτων των πολιτών χωρίς την έγκριση της βουλής κατά παράβαση του άρθρου 3(1) του πιο πάνω νόμου 99/89 και της πιο πάνω αρχής Nullum crimen, nulla poena sine lege, «κανένα έγκλημα, καμία ποινή χωρίς υφιστάμενο νόμο».
