Είναι αποδεδειγμένο ότι η κοινωνική πολιτική που εφαρμόζεται στον τόπο μας δεν μπορεί ν’ανταποκριθεί στις σημερινές και σύγχρονες ανάγκες της κοινωνίας.
Του Πάνου Αναστασίου
Υποψήφιος Βουλευτής Λεμεσού (ΔΗΠΑ, Αρ.2)
Εγκεκριμένος Λογιστής, Οικονομολόγος, Πρώην Δημοτικός Σύμβουλος Λεμεσού
Αυτό που χρειάζεται ο τόπος σήμερα είναι σχεδιασμό ολιστικής και όχι σπασμωδικής κοινωνικής πολιτικής κάτι που είναι απόλυτα αναγκαίο μετά και από τις αναμενόμενες συνέπειες της πανδημίας. Για την εφαρμογή ενός τέτοιου σχεδιασμού χρειάζεται ουσιαστική αύξηση των δημόσιων δαπανών για την κοινωνική πολιτική και άμεση λήψη σειράς μέτρων με στόχο την ανάπτυξη και διαμόρφωση ενός σύγχρονου κράτους προνοίας.
Πρώτον, οι σημερινοί συνταξιούχοι και οι επόμενες γενιές συνταξιούχων αξίζουν ένα αξιοπρεπές βοιοτικό επίπεδο. Μέτρο προς αυτή την κατεύθυνση μπορεί να αποτελέσει η κατάργηση του 12% για όσους επιλέγουν να συνταξιοδοτηθούν στο 63ο έτος της ηλικίας τους.
Δεύτερο, δέκα χρόνια μετά την κύρωση της Σύμβασης των Δικαιωμάτων για τα άτομα με αναπηρίες από την Κυπριακή Δημοκρατία, δεν έχουν εφαρμοστεί στην πράξη οι οδηγίες της Σύμβασης, με βάση την ίδια την έκθεση του ΟΗΕ. Επιπλέον, η παροχή του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος με τον τρόπο που εφαρμόζεται στερεί από άτομα με αναπηρίες το ειδικό αναπηρικό επίδομα. Γι΄αυτό επιβάλλεται η εισαγωγή εξειδικευμένης νομοθεσίας για τους ΑμεΑ σχετικά με την κοινωνική και οικονομική στήριξη που δικαιούται το κάθε άτομο με βάση την αναπηρία του καθώς και η δημιουργία των αναγκαίων δομών για τα παιδιά ΑμεΑ.
Τρίτο, η Κοινωνική Πρόνοια αποτελεί σημαντικό πυλώνα Κοινωνικής Πολιτικής και επομένως η δημιουργία ξεχωριστής και αυτόνομης δομής μπορεί να συμβάλει στην αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση των σοβαρών προβλημάτων που αντιμετωπίζει η κοινωνία μας ιδιαίτερα οι ευάλωτες κοινωνικές ομάδες. Στο σημείο αυτό θα ήθελα να χαιρετήσω την κατάθεση από το αρμόδιο υπουργείο νομοσχεδίου στη Βουλή για τη δημιουργία Υφυπουργείου Κοινωνικής Πρόνοιας αλλά ταυτόχρονα να τονίσω την επιτακτική ανάγκη όπως προχωρήσει τάχιστα η ψήφισή του από τη Βουλή. Βέβαια η ψήφισή του σε νόμο από μόνη της δεν είναι αρκετή. Είναι σημαντικό όπως τεθούν οι σωστές πολιτικές και προτεραιότητες και να διατεθούν τα ανάλογα κονδύλια ώστε το νέο αυτό Υφυπουργείο να μπορέσει να επιτελέσει με επάρκεια το ρόλο του.
Ειδικότερα, το εν λόγω Υφυπουργείο θα πρέπει να εφαρμόσει ένα αποκεντρωμένο μοντέλο κοινωνικής δράσης και παρέμβασης το οποίο μέσα από συντονισμό και συνεργασία με τις τοπικές αρχές, τους κοινωνικούς εταίρους και τις μη κυβερνητικές οργανώσεις να υλοποιεί πολιτικές και να δρα προληπτικά και αποτελεσματικά στην αντιμετώπιση των κοινωνικών προβλημάτων που επιδεινώνονται ολοένα και περισσότερο.
Τέλος, προσδοκούμε στην ταυτόχρονη αναβάθμιση του ρόλου του αρμόδιου υπουργείου σε θέματα που συνδέονται με την απασχόληση, την κοινωνική ασφάλιση και την προστασία των δικαιωμάτων των εργαζομένων καθώς και στην απρόσκοπτη προσβασιμότητα ιδιαίτερα των ευάλωτων κοινωνικών ομάδων και γενικότερα του συνόλου των πολιτών.
Κάτι που επιβάλλεται τώρα όσο ποτέ, σ’ ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος….
