Οι προεδρικές εκλογές στην πατρίδα μας είναι ένας διαρκής αγώνας ευγενούς άμιλλας, ένας μαραθώνιος οργανωτικής και πολιτικής πάλης, με στόχο την προώθηση, την κατανόηση και την αποδοχή από τον λαό του συλλογικού οράματος και του πολιτικού προγράμματος από τον κάθε προεδρικό υποψήφιο.
Του Νίκου Γεωργίου
Βουλευτής ΔΗΣΥ Αμμοχώστου
Η κοινή λογική αλλά και υποχρέωση σε κάθε προεκλογική εκστρατεία επιτάσσει ότι κάθε υποψήφιος που διαθέτει γνώση, εμπειρία, καθαρές πολιτικές θέσεις, που φιλοδοξεί να αναλάβει τα ηνία της χώρας, οφείλει να είναι στην πρώτη γραμμή της δημόσιας συζήτησης. Να καλεί τους πολίτες να τον ακούσουν και καλόπιστα να επιδιώκει συζητήσεις με τους συνυποψηφίους του για αντιπαραβολή των πολιτικών του θέσεων και απόψεων για να μπορέσουν οι πολίτες να σταθμίσουν το βάθος του πολιτικού λόγου, ενός εκάστου υποψηφίου. Να δοθεί η ευκαιρία στους πολίτες να πιστώσουν τον πολιτικό του λόγο εάν χαρακτηρίζεται από απτά μετρήσιμα και χειροπιαστά στοιχεία που να έχουν πολιτική αξία και να μπορούν μετουσιωθούν σε πράξη ή εάν πρόκειται για έωλα συνθήματα κενά περιεχομένου για να αποκρύψει αδυναμίες και να ξεγελάσει τους πολίτες .
Κανένας υποψήφιος δεν μπορεί να αισθάνεται δυνατός από την πρόσκαιρη δημοφιλία του και τις πολιτικές συγκυρίες και να αποφεύγει το δημόσιο διάλογο. Αυτό αποτελεί πολιτική αλαζονεία, αλλά κυρίως υποκρύπτει φόβο.
Ένας προεδρικός υποψήφιος έχει αυτοπεποίθηση μέσα από τις θέσεις που εκφράζει, από το ακατάλυτο πολιτικό κεφάλαιο του ορθολογισμού, των εφικτών πολιτικών απόψεων, της πολιτικής συνέπειας που διαθέτει, από την εντιμότητα και την ειλικρίνεια στις τοποθετήσεις απέναντι στους πολίτες. Η πολιτική του αυτογνωσία και οι πολιτικές του θέσεις τον καθιστούν αυτόματα ισχυρό υποψήφιο γεμάτο αυτοπεποίθηση όπου μέσα από τον δημόσιο διάλογο, θα αυξήσει το ακροατήριο του και την αποδοχή του πολιτικού του οράματος και θα του δώσουν τη δυνατότητα να κολυμπήσει στο πλήθος.
Ο κ. Χριστοδουλίδης συνεχίζει να μας εκπλήττει με τα καμώματα και τις προχειρότητες της προεκλογικής του εκστρατείας. Πόση πια υποτίμηση της νοημοσύνης των πολιτών; Η επένδυση στην εικόνα, στην αντιγραφή και εκ του μακρόθεν προεκλογική δεν αποτελούν εργαλεία ενός σύγχρονου πολιτικού και η όλη πολιτική του συμπεριφορά προσομοιάζει με την εμπορική προώθηση ενός κακού προϊόντος που προσπαθεί να λανσαριστεί στην αγορά μέσω μιας φτιαχτής καλοπληρωμένης διαφήμισης.
Δεν εξηγείται πολιτικά η άτακτη φυγή του κ. Χριστοδουλίδη από τα 4 συμφωνημένα debates με την κρατική τηλεόραση, πασιφανής όμως είναι η σκοπιμότητα. Προστίθεται στην αλυσίδα των επιπόλαιων πολιτικών συμπεριφορών, όπως της αντιγραφής της ομιλίας του Ι. Κασουλίδη του 2008, της αντιγραφής της δήλωσης ευχαρίστησης για την υποστήριξη του επιτελείου Αναστασιάδη προς το ΔΗΚΟ το 2013 και στην κάθε δημόσια του εμφάνιση να μετρά ισάριθμες πολιτικές ήττες.
Η προσπάθεια απαξίωσης των debates από το επιτελείο του δεν πείθει. Γι’ αυτό πέρα από τα επιτελεία, τους αντί σε όλα χωρίς λόγο και αιτία, τους γυρολόγους, αυτούς που είναι έρμαιο της μνησικακίας τους και ανάλογα δρουν πολιτικά, υπάρχουν οι σοβαροί και σκεπτόμενοι πολίτες. Αυτοί είναι η πλειοψηφία.
Η σιωπηρή πλειοψηφία που θα κρίνει και αναμένει να ακούσει και τα debates αποτελούν χρυσή ευκαιρία όπως και σε κάθε προοδευτική χώρα οι πολιτικές τηλεμαχίες των υποψήφιων είτε στις Η.Π.Α., Αγγλία, Γαλλία, Ελλάδα αποτελούν πολιτικό γεγονός. Άλλωστε και το ζωηρό ενδιαφέρον των κυπρίων πολιτών αποτυπώθηκε στο πρώτο debate του ΡΙΚ.
Εν κατακλείδι, όταν όλοι οι παίχτες είναι στο γήπεδο, αγωνίζεσαι για τη φανέλα. Με πάθος και στρατηγική για τη Νίκη μέσα στο γήπεδο., όπου εκεί θα κριθεί και το αποτέλεσμα του αγώνα. Αυτό περιμένουν και οι φίλαθλοι, να αγωνιστείς! Δεν στέλνεις την μπάλα στις κερκίδες. Με αυτόν τον τρόπο, δεν ξεφεύγεις από την ήττα γιατί είσαι ήδη ΗΤΤΗΜΕΝΟΣ, αλλά και ΑΠΩΝ!
