Η πάροδος του χρόνου παγιώνει και σκληραίνει το τσιμέντωμα των τετελεσμένων στο Κυπριακό. Πόσο δε μάλλον όταν συνοδεύεται με στασιμότητα, χωρίς ίχνος κινητικότητας και αχτίδα φωτός για επανέναρξη των συνομιλιών.
Του Νίκου Γεωργίου
Βουλευτής ΔΗΣΥ Αμμοχώστου
Μεγαλύτερη απογοήτευση είναι όταν νέος ΠΤΔ μετέρχεται επικοινωνιακών τακτισμών για εσωτερική κατανάλωση. Είναι εγκλωβισμένος στις προεκλογικές του εξαγγελίες, που σκοπό είχε απλά να καταδείξουν μια διαφορετικότητα. Με νεοφανείς μεν ιδέες, διπλωματικά ανεφάρμοστες δε.
Η πρόταση για διορισμό προσωπικότητας ως απεσταλμένου από την Ευρωπαϊκή Ένωση, που θα ασχοληθεί με πρωτοβουλία στο Κυπριακό, για ενεργότερη εμπλοκή της Ε.Ε. στις προσπάθειες επίλυσης του κυπριακού εκτός από εύηχη, μόνο σοβαρή διπλωματική κίνηση δεν μπορεί να χαρακτηριστεί.
Λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι δεν παρουσιάστηκε ένα στοιχειώδες γραπτό, ένα επεξηγηματικό κείμενο στους ηγέτες της Ε.Ε. και χωρίς την εκ των προτέρων σύγκληση του Εθνικού Συμβουλίου. Ιδιαίτερα, όταν το Υπουργείο Εξωτερικών της χώρας μας και οι αρχηγοί των πολιτικών κομμάτων μαθαίνουν από τις ειδήσεις τις ενέργειες του νέου ΠΤΔ. Χωρίς να ξέρουν, τουλάχιστον καν τις σκέψεις του.
Μου θυμίζει όσους, πριν από το 2004, υπόσχονταν στον κυπριακό λαό την Ευρωπαϊκή Λύση. Μου θυμίζει τα βέτο και τα μικρά βετάκια στα ενταξιακά κεφάλαια της Τουρκίας. Μου θυμίζει την πολιτική των κυρώσεων της Ε.Ε. εις βάρος του Τουρκίας.
Τα πιο πάνω ήταν διακηρύξεις πολιτικών της Ε/Κ πλευράς που εργαλειοποιούσαν στο πολιτικό τους λόγο την Ε.Ε, στο τέλος αποδείχτηκαν, παρά τι άλλο, έπεα πτερόεντα.
Η συγκεκριμένη πρόταση λοιπόν, είναι σαν να θέτει στο περιθώριο τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, αλλά και τα διαχρονικά ψηφίσματα της Ε.Ε., που στήριζαν πάντοτε τις πρωτοβουλίες για επανέναρξη των συνομιλίων, στη βάση του συμφωνημένου πλαισίου λύσης υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών. Άραγε, δεν θα ήταν στην ορθή κατεύθυνση μια επιστολή της δικής μας πλευράς όπου θα δήλωνε στον Γ.Γ. των Ηνωμένων Εθνών τη βούληση και την ετοιμότητα της νέας ηγεσίας της χώρας, για επανέναρξη των συνομιλιών το συντομότερο δυνατό;
Επιπλέον σχετικά με την πρόταση του ΠΤΔ, ποια προσωπικότητα και ποιας εθνικότητας θα διοριστεί; Με βάση ποια κριτήρια κοινά αποδεκτά από τις 2 πλευρές; Ποιο θα είναι το θεσμικό πλαίσιο, που θα τον περιβάλλει και με ποιους όρους εντολής; Σε περίπτωση αποτυχίας των προσπαθειών, θα αποδώσει ευθύνες; Οι εκθέσεις του θα έχουν καταλυτικό ρόλο ή θα χαθούν πάνω στα ράφια βιβλίων της ευρωπαϊκής ιστορίας;
Πως μπορεί η Ε/Κ πλευρά να υποβαθμίζει το status του επικεφαλής των συνομιλίων των Η.Ε., που είναι παγκόσμια αποδεκτός ο ρόλος και η αποστολή του, που ως θεσμός ήταν διαχρονικά παρών, γνωρίζοντας στη ρίζα του, τα προβλήματα, τις ενστάσεις, τις ανησυχίες και τις συγκλήσεις των δύο πλευρών εδώ και μισό αιώνα;
Όποια και να είναι η εξήγηση από πλευράς του νέου ΠΤΔ δυστυχώς, δεν πείθει. Πόσο δε μάλλον τους Ευρωπαίους ηγέτες.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση θα είναι ο καταλύτης της λύσης του Κυπριακού, αφού βρεθούμε ξανά στο τραπέζι των συνομιλιών, αφού δημιουργηθεί κλίμα συναντίληψης, εξευμενισμού και αμοιβαίας βούλησης για τη λύση του Εθνικού μας θέματος, προς όφελος της ειρήνης, της ασφάλειας και του μέλλοντος των επόμενων γενεών.
Κάθε πρωτοβουλία για το Κυπριακό είναι ευπρόσδεκτη. Την επιζητούμε και αγωνιούμε. Δεν μπορούμε να ενεργούμε, χωρίς σχεδιασμό, χωρίς πυξίδα, ροκανίζοντας άσκοπα το χρόνο. Διότι η πορεία του εθνικού μας προβλήματος, θα κρίνει το μέλλον της χώρας και του λαού μας.
