Δεν εκπλήσσει καθόλου, ό,τι ακολούθησε των επεισοδίων στο στάδιο «Ελευθερία».
Έκφραση ανησυχίας, ανακοινώσεις, δηλώσεις, απαίτηση σύνταξης εκθέσεων γεγονότων και ευρείες συσκέψεις για εξέταση τρόπων αντιμετώπισης της κατάστασης.
Το ίδιο έργο το έχουμε δει δεκάδες, αν όχι εκατοντάδες φορές. Χιλιοπαιγμένο, κουραστικό και βεβαίως αναποτελεσματικό, γιατί απλώς δεν υπάρχει σκηνοθέτης να βάλει στο πανί το «The End».
Δεν πρέπει να μιλάμε σοβαρά, για ένα οργανωμένο κράτος, το οποίο για δεκαετίες δεν μπορεί να αντιμετωπίσει μιας χούφτα ανόητων οπαδών. Δεν πρόκειται να ανακαλύψουμε το τροχό. Το ίδιο πρόβλημα, σε μεγαλύτερη κλίμακα μεγέθους, το αντιμετώπισαν και το έλυσαν άλλα κράτη, γιατί απλούστατα είχαν τη βούληση να το πράξουν.
Στην Κύπρο είναι προφανές πως τέτοια βούληση δεν υπάρχει. Αντιθέτως αναλωνόμαστε σε δηλώσεις, καταδίκες, έκφραση ανησυχίας και συσκέψεις επί συσκέψεων, απλώς για να επιβεβαιωθεί η απροθυμία να τελειώνουμε οριστικά με τα φαινόμενα βίας στους αθλητικούς χώρους.
Παράλληλα γίνεται μια προσπάθεια, να μετατοπιστεί το βάρος της ανικανότητας, στην δήθεν αφαίρεση του δικαιώματος από τους αστυνομικούς να ασκούν την «ανάλογη βία». Δυστυχώς όσες φορές επεδείχθη ανοχή στην άσκηση «ανάλογης βίας», με πρακτικές του «νόμου του παλικαρά» και της «αστυνομίας που δεν δέρνεται», τα αποτελέσματα ήταν τραγικά και έχουν καταγραφεί σε δικαστικές αποφάσεις με αναίτιους ξυλοδαρμούς και κακοποιήσεις πολιτών.
Πριν λοιπόν η αστυνομία καταφύγει στην «ανάλογη βία», όφειλε να κάνει πρόληψη, να κάνει σχεδιασμό και βεβαίως να κάνει συλλήψεις την ώρα των επεισοδίων. Η λύση δεν είναι η βία αλλά η αποτροπή της.
Η αστυνομία, γνωρίζει και ποιοι είναι οι «οργανωμένοι οπαδοί» και που συγκεντρώνονται και πως προετοιμάζονται και που πρόκειται να δράσουν. Πριν λοιπόν καταφύγουμε στη βία θα έπρεπε να έχουμε αξιοποιήσει όλες τις άλλες δυνατότητες. Αν σκοπεύουμε να βάλουμε και πάλι την άμαξα μπροστά από το άλογο, θα κάνουμε ακόμα μία τρύπα στο νερό.
Η Πολιτεία έχει τα εργαλεία και αυτό που θα πρέπει να αποκτήσει είναι τη βούληση να τα χρησιμοποιήσει. Υπάρχουν παραδείγματα, υπάρχουν πρακτικές που εφαρμόστηκαν επιτυχώς από άλλους και καλό θα ήταν να τις υιοθετήσουμε, αλλά χωρίς εκπτώσεις, χωρίς ναι μεν αλλά και κυρίως χωρίς εξαιρέσεις.
Δικαιολογίες υπάρχουν πολλές, πειστική όμως καμία. Η νέα κυβέρνηση δίνει πλέον δείγματα γραφής και επειδή η αρχή είναι το ήμισυ του παντός, καλό θα ήταν να ξεκινήσει με το κόψιμο ενός γόρδιου δεσμού. Κανένα κράτος, κανένα σωματείο, κανένα άθλημα, δεν έχει ανάγκη αυτούς που εξευτελίζουν την έννοια του αθλητισμού.
Μ. Κα
