Η καταγγελία που έγινε από τον βουλευτή του ΔΗΣΥ Δημήτρη Δημητρίου στην Ανεξάρτητη Αρχή κατά της Διαφθοράς, σε σχέση με πιθανή χρηματοδότηση του ΑΚΕΛ από μέλη ρωσικού λόμπυ, για να προωθηθεί φιλορωσικό ψήφισμα στη Βουλή, είναι εξόχως σοβαρή.
Η καταγγελία στηρίζεται σε στοιχεία που αποκάλυψε ο OCCRP, ο οποίος είναι ο ίδιος οργανισμός που είχε γίνει παντιέρα του ΑΚΕΛ όταν έκανε αποκαλύψεις για το σκάνδαλο των «χρυσών διαβατηρίων».
Το θέμα δεν αφορά μόνο τα €15.000, τα οποία αποδεδειγμένα δόθηκαν στο ΑΚΕΛ, αλλά την ίδια την εικόνα της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Ας μην ξεχνάμε ότι, τα γεγονότα αφορούν την περίοδο μετά την παράνομη κατάληψη της Κριμαίας από τα ρωσικά στρατεύματα. Η Κυπριακή Δημοκρατία, ως η μοναδική χώρα της ΕΕ που βιώνει κατοχή από ξένα στρατεύματα, θα έπρεπε να πρωτοστατεί στη καταδίκη τέτοιων ενεργειών. Αντί αυτού, η Βουλή μας ενέκρινε ψήφισμα για άρση των κυρώσεων της ΕΕ κατά της Ρωσίας και μάλιστα χωρίς καμία αρνητική ψήφο. Ο ΔΗΣΥ, τήρησε προσχηματικά αποχή για να μην αντιμετωπίσει πρόβλημα στο ΕΛΚ.
Παράλληλα ο τότε Πρόεδρος Νίκος Αναστασιάδης ήταν ο μοναδικός ηγέτης χώρας μέλους της ΕΕ που παρέστη στα πανηγύρια του Πούτιν στη Κόκκινη Πλατεία το 2016.
Επίσης ο ΓΓ του ΑΚΕΛ έκανε ταξίδια στη κατεχόμενη Κριμαία με πρόσκληση των εισβολέων. Το ίδιο είχαν πράξει και ο Γιώργος Λιλλήκας και η Ελένη Θεοχάρους που ηγούντο της Συμμαχίας Πολιτών και της Αλληλεγγύης.
Μετά από όλα αυτά, εκφράζαμε οργή και απογοήτευση γιατί, οι εταίροι μας στην ΕΕ, μάς αντιμετώπιζαν με καχυποψία και θεωρούσαν τη Κυπριακή Δημοκρατία προτεκτοράτο της Ρωσίας.
Αν κάποιος θυμηθεί πως ήταν η ίδια περίοδος που εισαγγελείς έδειχναν υπερβάλλοντα ζήλο να εξυπηρετήσουν τις οδηγίες της Μόσχας και κάποιοι δημιουργούσαν «ρωσικό» κόμμα, μόνο ως υποκρισία θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η δυσαρέσκεια κατά της ΕΕ γιατί δεν έδειχνε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το κυπριακό.
Ουσιαστικά ήταν η στάση μας που δημιουργούσε προβλήματα, καθώς απαιτούσαμε (ορθώς) μέτρα κατά μίας χώρας που διέπραξε εισβολή (Τουρκία), ενώ την ίδια ώρα δικαιολογούσαμε και στηρίζαμε μια άλλη εισβολή στην Ουκρανία.
Αν τίθεται θέμα διαφθοράς, αυτό αφορά ολόκληρο το πολιτικό σύστημα, το οποίο νοσεί βαρύτατα. Το κόστος αυτής της «ασθένειας» το πληρώνει το κράτος και το κύρος του.
