Κατά τη συζήτηση στη Βουλή των Αντιπροσώπων του ακροτελεύτιου προϋπολογισμού της κυβέρνησης του Προέδρου Αναστασιάδη, από την πλευρά της αντιπολίτευσης λέχθηκαν και ακούστηκαν πολλά.
Του Νίκου Γεωργίου
Βουλευτής ΔΗ.ΣΥ. Αμμοχώστου
Από τη μια, ο λαϊκισμός, η σύγκρουση και η άρνηση των πάντων και από την άλλη, οι ψευδεπίγραφες αναφορές περί δήθεν ενότητας και μάλιστα ακούστηκαν και διδαχές για την τήρηση της πολιτικής δεοντολογίας προς πάσα κατεύθυνση για την προεκλογική εκστρατεία.
Εκείνο που μου δημιούργησε πραγματικά εντύπωση ήταν οι αναφορές ότι οι Κύπριοι πολίτες θα ψηφίσουν στις Προεδρικές εκλογές πρόσωπο και όχι πολιτικές. Αυτή η τοποθέτηση έγινε από πλευράς βουλευτών του ΔΗ.ΚΟ. Δηλαδή, θέλουν να μας πουν, όταν ο λαός ψήφιζε τον Σπύρο Κυπριανού και τον Τάσσο Παπαδόπουλο, ο λαός τούς ψήφιζε ως πρόσωπα, για το χαμόγελο, τις αγκαλιές και γενικά για το επικοινωνιακό τους χάρισμα (το οποίο άλλωστε δεν είχαν).
Αντίθετα, ο λαός τούς ψήφιζε για τις πολιτικές τους και τι επαγγέλετο ο καθένας. Εάν στην πορεία έχασαν τις εκλογές και το προεδρικό θώκο, αυτό οφειλόταν και πάλι στη λήψη λανθασμένων πολιτικών επιλογών, αποφάσεων και αποτυχιών και όχι στο πρόσωπό τους, το οποίο μετά την παρέλευση της θητείας τους ήταν ήδη ρυτιδωμένο και κουρασμένο.
Αυτό αποτελεί υποβάθμιση των δικών τους πολιτικών αγώνων και των δικών τους ηγετών. Προφανώς γι’ αυτούς ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Όταν δεν ξέρουν τι να πουν άλλωστε, πώς να μιλήσουν με αξιοπιστία όταν για 9 χρόνια εμπότιζαν τον κυπριακό λαό με τοξικότητα και ένταση, δηλητηριάζοντας το πολιτικό κλίμα, που δοκίμασαν τα πάντα, σκηνοθετώντας πολιτικές κρίσεις και περιρρέουσες ατμόσφαιρες.
Στο τέλος της ημέρας, εκεί που περίμενες να σηκώσουν πολιτικό ανάστημα, αίφνης φόρεσαν τον μανδύα της ενότητας και ασκούν κριτική για πολιτική δεοντολογία, κρυβόμενοι τυχοδιωκτικά πίσω από μια υποψηφιότητα, που εξυπηρετεί τις μικροπολιτικές σκοπιμότητές τους.
Στηρίζοντας έναν υποψήφιο, με τον οποίο για 9 χρόνια ήταν διαμετρικά αντίθετοι, που υπηρετούσε πολιτικές που αντιπάλεψαν, με έναν υποψήφιο που συμμετείχε και υλοποιούσε αποφάσεις και διαβάζω κατά λέξη, δικές τους επανειλημμένες δηλώσεις, μιας κατά τα άλλα διεφθαρμένης κυβέρνησης και που οδήγησε την Κύπρο στο χειρότερο σημείο του κυπριακού από το 1974.
Εξόχως στις προεδρικές εκλογές, αποκαλύπτονται οι πολιτικές δυνάμεις, ποιες δυνάμεις βασίζονται και στοιχίζονται πίσω από αρχές και αξίες, ποιοι τιμούν τον πολιτικό τους λόγο, ποια πολιτικά κόμματα υπηρετούν πραγματικά το λαό και τις επιδιώξεις της πατρίδας μας, με καθαρές θέσεις απέναντι στα ανοιχτά ζητήματα του Κυπριακού, την κρίσιμη πορεία της Κυπριακής Οικονομίας, το Μεταναστευτικό, τη γεωπολιτική θέση της χώρας, απέναντι σ’ έναν κόσμο, που αλλάζει ραγδαία κι επικίνδυνα και ποια κόμματα ενεργούν κάτω από το ένστικτο της κομματικής τους επιβίωσης και του κομματικού συμφέροντος.
Με έναν υποψήφιο, που στις ώρες των δύσκολων αποφάσεων θα φανερωθεί ότι η πολιτική τους συμμαχία ήταν μια ευκαιριακή και καιροσκοπική συνθήκη.
Δεν μας αφορά το πολιτικό τους αδιέξοδο, αλλά μας νοιάζει η πορεία της χώρας μας και των ανθρώπων της. Τα κρίσιμα διακυβεύματα της εποχής δεν σηκώνουν ωχαδελφισμούς και ελαφρά τη καρδία αποφάσεις.
Είναι γι’ αυτό που την ώρα της ευθύνης, οι Κύπριοι πολίτες δεν θα ψηφίσουν απλά πρόσωπο, αλλά με πολιτικά κριτήρια και με το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον. Γιατί απλά, ο Κύπριος ψηφοφόρος ήταν ανέκαθεν πολιτικό όν.
Με βάση το πολιτικό περιβάλλον όπως διαμορφώθηκε, η εκλογή του Αβέρωφ Νεοφύτου στην Προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας αποτελεί τη σοβαρή επιλογή για την πρόοδο και την ευημερία της Πατρίδας μας.
