«Ή κάποιοι θα συμμορφωθούν ή θα γίνονται όλοι οι αγώνες χωρίς κανένα θεατή. Είναι απλά τα πράγματα». Με αυτά τα λόγια έκλεισε την δίλεπτη χθεσινή του δήλωση ο πρόεδρος της Δημοκρατίας Νίκος Χριστοδουλίδης απαντώντας -ανάμεσα στα άλλα σωστά που είπε- σε ερώτηση για τα θλιβερά και απαράδεκτα επεισόδια της Κυριακής σε αγώνα καλαθόσφαιρας.
Όχι Πρόεδρε, δεν είναι καθόλου απλά τα πράγματα! Και δεν είναι απλά γιατί η λύση που μας ρίξατε στο τέλος-τέλος της δήλωσης σας «θα γίνονται όλοι οι αγώνες χωρίς κανένα θεατή» όχι μόνο δεν μπορεί να εφαρμοστεί αλλά κι αν τολμήσει κάποιος να την εφαρμόσει, εμένα μου θυμίζει την κυπριακή παροιμία «απ’ ον μπορεί να δέρει το γάρο, δέρνει το σάμαν».
Γιατί Πρόεδρε, άλλα πολλά πρέπει να γίνουν και όχι παιχνίδια χωρίς κανένα θεατή, κι αυτό γιατί απλά δεν κλείνουμε όλους τους δρόμους επειδή κάποιοι ανεγκέφαλοι τρέχουν με 200 ή άλλοι οδηγούν υπό την επήρεια αλκοόλης ή ναρκωτικών.
Ούτε κλείνουμε ΌΛΑ τα εργοτάξια γιατί κάποιοι δεν λαμβάνουν τα μέτρα ασφαλείας, ούτε φυσικά –αν και φαίνεται παρατραβηγμένο για παράδειγμα- «κλείνουμε» τις θάλασσες γιατί κάποιοι μπορεί να πνίγηκαν γιατί βούτηξαν μετά από χρήση αλκοόλ ή ναρκωτικών.
Εύκολα θα μπορούσα να αναφέρω κι άλλα παραδείγματα που να συνοδεύονται με την φράση «δεν κλείνουν, απλά τα πράγματα» αλλά θα περιοριστώ στο τι πρέπει επιτέλους να κάνετε, κατά την άποψη μου, αυτό που δεν έκαναν οι προηγούμενοι.
Αφού επιτελούς παραδεχτούμε όλοι πως αποτύχαμε στο συγκεκριμένο θέμα, θα πρέπει να ενώσουμε τις δυνάμεις μας και να γίνουμε μια γροθιά με αυτούς που πρέπει να επιβάλουν την τάξη και αυτούς που πρέπει να αποδώσουν ευθύνες σε όσους δεν σέβονται την «καρδιά» μιας κοινωνίας. Τον νόμο!
Γιατί δυστυχώς αποτύχαμε -και το επαναλαμβάνω- ΟΛΟΙ! Και εγώ σαν γονιός και ενεργό μέλος στην κοινωνίας, και τα σχολεία και οι οικογένειες και η πολιτεία κι εσείς Πρόεδρε, όχι σαν Πρόεδρος της Δημοκρατίας αλλά σαν πολιτικός και ενεργός μέλος!
Και δεν αποτύχατε σαν Πρόεδρος της Δημοκρατίας διότι τώρα αναλάβατε, αλλά σαν Πρόεδρος κ. Χριστοδουλίδη μην επαναλάβετε τα λάθη του παρελθόντος και πάρτε τέτοιες αποφάσεις που θα συζητηθούν, τέτοιες αποφάσεις που θα αποτελούν γροθιά στους χούλιγκαν.
Και να είστε σίγουρος ότι σε τέτοια περίπτωση όλοι εμείς θα συστρατευτούμε, γιατί αγαπάμε τον αθλητισμό, πηγαίνουμε ή παρακολουθούμε αγώνες και το σημαντικότερο αγαπάμε και σεβόμαστε τον συμπατριώτη και συνάνθρωπο μας είτε φορά, μπλε, άσπρο, μαύρο, πορτοκαλί κίτρινο, πράσινο η άλλο χρώμα κασκόλ!
Και για να γίνει ο στόχος αυτός πραγματικότητα δύο είναι οι βασικοί πυλώνες.
Ο πρώτος αφορά τους αστυνομικούς που καλούνται σε καθήκον για έναν αγώνα και οι οποίοι για να μπορούν να επιβάλουν την τάξη θα πρέπει ξέρουν από πριν ότι δεν κινδυνεύουν γιατί πηγαίνουν «γυμνοί» σε πόλεμο. Θα πρέπει να πηγαίνουν στους αγώνες με όλο τον απαραίτητο εξοπλισμό -προχθές μας είπε ο πρόεδρος του κλάδου αστυνομικού σώματος «Ισότητα» ότι πήγαν στο γήπεδο με αυτοκίνητα των ραντάρ αντί με τα αντιοχλαγωγικά και ότι δεν έχουν όλοι αντιοχλαγωγικές στολές- και ότι δεν κινδυνεύουν με το παραμικρό να βρεθούν με πειθαρχικές υποθέσεις γιατί χρησιμοποίησαν υπέρμετρη βία.
Δώστε πίσω με τις αποφάσεις σας τη δύναμη που πήραν άλλοι από την Αστυνομία γιατί τον νόμο τον εφαρμόζουν και τα σώματα ασφαλείας. Δώστε τους πίσω την δύναμη να μας προστατεύουν και αν κάποιοι την εκμεταλλευτούν κόψτε σε αυτούς τα «κεφάλια» και όχι σε ολόκληρο το σώμα όπως κάναμε με αποφάσεις μας στο παρελθόν.
Ο δεύτερος πυλώνας που πρέπει να ξαναδούμε σαν χώρα είναι οι ποινές που επιβάλλονται σ’ αυτούς που συλλαμβάνονται και αποδεδειγμένα συμμετείχαν σε επεισόδια. Οι ποινές χάδι ή ακόμη οι γελοίες ποινές -πχ την ώρα του αγώνα αυτός που τιμωρήθηκε να βρίσκεται σε αστυνομικό σταθμό- όχι μόνο δεν λειτουργούν προς την σωστή κατεύθυνση αλλά αντίθετα ωθούν περισσότερους προς τους βανδαλισμούς γιατί απλά δεν φοβούνται ενδεχόμενη τιμωρία. Το πολύ-πολύ να βλέπουν τους αγώνες παρέα με τους αστυνομικούς στον πλησιέστερο στο σπίτι τους σταθμό!
Και αν τα κάνουμε αυτά, αν τα πετύχουμε αυτά, είμαι σίγουρος πως θα «παρασυρθεί» και ο γονιός και η κοινωνία και το σχολείο από την επιτυχία που θα δώσει τα ανάλογα εφόδια για την διαπαιδαγώγηση των νέων μας.
Γι’ αυτό αγαπητέ Πρόεδρε μην βάλεις απλά το μαχαίρι στο κόκκαλο, στρίψε το κιόλας γιατί αυτός ο «πόνος» και η οργή που θα νιώσουν κάποιοι υπεύθυνοι των επεισοδίων, χάδι θα είναι μπροστά στο πόνο και στην οργή που θα νιώσει μια μάνα ένα πατέρας, μια σύζυγος ένας φίλος που θα χάσει ένα αθώο από επεισόδια σε γήπεδο… ! Γιατί αν συνεχίσουμε έτσι, δυστυχώς η τραγωδία θα συμβεί γιατί το κακό δεν μας κτυπά απλώς την πόρτα, την άνοιξε και προσπαθεί να μπει στο σπίτι μας…
Λ. Λ
