Περίπου τρεις μήνες πριν τις προεδρικές εκλογές του 2023 βλέπουμε το προεκλογικό κλίμα να διαμορφώνεται, παίρνοντας μια δυσάρεστη και τοξική, θα τολμούσα να πω, χροιά.
Του Δρ. Χάρης Φ. Σοφοκλέους (PhD)
Λέκτορας Επικοινωνίας, Σύμβουλος Εταιρικής Επικοινωνίας, Ερευνητής
Ενώ αφενός βλέπουμε να καταγράφεται και να εντείνεται μια δυσαρέσκεια και μια γενικότερη απαξίωση εκ μέρους των πολιτών, στον αντίποδα βλέπουμε το αμαρτωλό κομματικό κατεστημένο (στις διάφορες εκφάνσεις του) να απλώνει τα πλοκάμια του, σε μια προσπάθεια να ξαναβγεί νικητής και να αποδείξει την παντοδυναμία του επί του κυπριακού πολιτικού γίγνεσθαι.
Κατά συνέπεια, ενώ οι πολίτες όλο και περισσότερο δείχνουν να γυρίζουν την πλάτη στα παραδοσιακά κόμματα και να επικεντρώνονται στην επιλογή ανεξάρτητων προσωπικοτήτων, βλέπουμε τα κόμματα, με τον άλφα ή βήτα τρόπο, να προσπαθούν να διατηρήσουν εαυτούς στο επίκεντρο της όλης διαδικασίας, θεωρώντας τη λαϊκή βούληση και τη λαϊκή ψήφο δικό τους κεκτημένο και μονοπώλιο.
Με άλλα λόγια, η πόλωση, η αλληλοεξόντωση και η κατά μέτωπον επίθεση κυριαρχούν στο προεκλογικό σκηνικό, αφήνοντας ελάχιστο περιθώριο για πρόταξη οράματος και πραγματικών και ουσιαστικών θέσεων και λύσεων. Συνεπώς, προεκτείνοντας κανείς το όλο σκηνικό, θα μπορούσε να καταλήξει στο συμπέρασμα πως κάτω από τις δεδομένες συνθήκες οι επικείμενες προεδρικές εκλογές, όσο ποτέ άλλοτε αποτελούν αναμέτρηση μεταξύ της δημοκρατίας και της κομματοκρατίας. Με αλλά λόγια, βλέπουμε να εντείνεται μια μονομαχία μεταξύ ενός παντοδύναμου κατεστημένου, το οποίο θεωρεί τα πάντα δεδομένα και και κεκτημένα και της κοινωνίας των πολιτών, η οποία ναι μεν αντιλαμβάνεται τον ρόλο του κατεστημένου και το αποστρέφεται, όμως εκ των πραγμάτων παρουσιάζεται ανίκανη να το ανατρέψει.
Επιπλέον, η επιμονή και η προσκόλληση κάποιων υποψηφίων στην επίκληση του κομματικού πατριωτισμού, της πόλωσης και της κομματικής συσπείρωσης (ως μοναδικό και έσχατο όπλο στη φαρέτρα τους), πέρα από τη γύμνια πολιτικών επιχειρημάτων και την αποψίλωση της πολιτικής ουσίας που αποκαλύπτει, προδίδει επίσης μια παράφορη υποτίμηση της λαϊκής ετυμηγορίας και μια κατάπτυστη οικειοποίηση του δικαιώματος του εκλέγειν.
Ενώ στον αντίποδα, βλέπουμε κάποιες πλειοψηφικές- μειοψηφούσες τάσεις, μακριά από κατεστημένα, να προσδοκούν απεγνωσμένα την εξυγίανση και την απαγκίστρωση του εκλογικού μας κριτηρίου…
Εν κατακλείδι, μέσα από το πολωτικό και τοξικό θα τολμούσα να πω προεκλογικό κλίμα το οποίο εντείνεται όλο και περισσότερο, θα ήθελα να υπενθυμίσω ότι ο Κύπριος πολίτης έχει κι άλλες επιλογές, πέρα από τις διάφορες εκφάνσεις του παλαιοκομματισμού. Οπόταν, αν όντως θέλουμε πραγματική αλλαγή, με την Κύπρο στην καρδιά, μακριά από τα οποιαδήποτε αφηγήματα για δήθεν χαμένη ψήφο και οποιεσδήποτε έξωθεν υποθήκες, ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν …
